London Love

26

-stukje plus zestien-

en voor je het vraagt ik weet niet hoe het komt dat er soms zo'n grote spaties tussen mijn woorden staan,als ik het schrijf is het namelijk niet zo.Dus als iemand weet hoe het komt laat het me dan alsjeblieft weten.

Emma's P O V

We zijn nu twee uur en zeven winkels verder en zoals verwacht heb ik al vanalles gekocht.Momenteel heb ik zoveel kleding dat ik niet eens weet wanneer ik het allemaal moet dragen.Ik loop met Harry naast me en duw de buggie vooruit.De jongens hebben zich ook eens goed laten gaan, ik had verwacht dat de jongens na een uur al zouden zeuren als we de zoveelste winkel binnengingen maar tot mijn verbazing zijn het zij die juist mij en Kelly elke winkel binnensleuren.Ik schrik op uit mijn gedachten als ik plots aan mijn arm meegesleurd word door Niall.Niet veel later komt de rest ook binnen."Niall ik heb echt al genoeg gekocht." zeg ik lachend als ik zie hoe Niall allemaal meisjes kleding uit de rekken sleurt."Je mist nog iets." zegt hij lachend.Ik denk even na maar kan echt niet bedenken wat hij zou kunnen bedoelen."Wat dan?" vraag ik als ik na enige tijd gedacht heb."een jurk" zegt hij nu enthusiast."Ik heb een kast vol met jurkjes Niall." zeg ik lachend.Niall kijkt me hoofdschuddend aan."Je jurkjes zijn allemaal prachtig Emma maar ze zijn wat gewoontjes, ik bedoel als we op tour gaan zullen we veel intervieuws moeten geven en shoots moeten doen." Oke ik snap hier niets van wat heeft dat met mijn jurkjes te maken."Dus wil je dan een jurkje van me lenen om te dragen tijdens de shoot ofzo?" vraag ik lachend."Nee we houden het erop dat je een nieuw jurkje nodig hebt, heb je het niet nodig voor de tour dan zal het wel een andere keer vanpas komen." Ik besluit er niet meer op in te gaan, tegen Niall ingaan is net zoals tegen de andere jongens ingaan onbegonnen werk en dan al zeker als ze denken dat ze gelijk hebben.Ik knik dan maar en al snel verdwijnt Niall weer tussen de rekken.Ik kijk ook naar wat kleedjes maar vind niet echt iets leuk het ziet er allemaal zo tutterig uit.Niall komt terug aangelopen met zeker tien kleedjes in zijn handen."En nu passen." zegt hij en duwt me een pashokje binnen.

Ik pas het eerste kleedje en het is echt verschrikkelijk leelijk."Hier in kom ik niet naar buiten Niall!" zeg ik luid.Zonder aarzelen trekt Niall het pashokje weer open.Kelly en de jongens beginnen hard te lachen als ze me zien staan in het zwarte wijde kleed met gekleurde bollen op.En alsof de bollen nog niet erg genoeg zijn hangen er dan nog eens overal losse reepjes stof aan.Wie draagt nu zoiets?"Hier wil ik nog niet eens dood in gevonden worden." zeg ik lachend terwijl ik het gordijn van het pashok weer dichttrek.Het volgende kleedje is een gewoon zwarten kanten jurkje.Zoiets heb ik al in mijn kast hangen.Ik steek mijn hoofd tussen het gordijn en geef Niall het jurkje aan."Zoiets heb ik al lang in mijn kast Niall." zeg ik en doe het gordijn weer dicht.Als ik het volgende jurkje zie valt mijn mond open.Het is prachtig.Ik trek het voorzichtig aan en bewonder mezelf in mijn spiegelbeeld.De grijze kleur word donkreder als je meer naar onder kijkt naar de jurk, de stof sluit nauw aan tot aan mijn heupen en valt dan iets wijder uit tot het stopt alverwege mijn bovenbeen.Af en toe zijn er witte 'diamantjes' op gekleefd en de korte mouwen zijn bewerkt met wat grijs kant.Ik open het pashok en maak een pirouette."Dit word het die moet je kopen Emma!" zegt Harry nu vrolijk.Kelly knikt instemmend naar me en ik krijg een glimlach van oor tot oor.Ik ga het pashok weer binnen en trek het jurkje uit.Als ik kijk naar de prijs valt mijn mond open.Het kost vijfhonderd euro.Hoe mooi ik het kleedje ook vind ik kan het niet kopen, ik wil niet al mijn geld uitgeven aan kleding en vijfhonderd euro voor een jurkje is gewoon te veel komop het is niet dat het van goud gemaakt is.Ik trek mijn kleding weer aan en loop het pashok uit waarna ik alle jurkjes terug in de rekken hang.Ja zelf het prachtige kleedje.Niall en Kelly kijken me vragend aan."Wat doe je nu het was prachtig!" zegt Niall verward."Ja net zoals de prijs." zeg ik teleurgesteld.Ik negeer de verdere blikken en wandel naar buiten.