London Love

38

Harry's P O V

Als ik thuis aankom wandel ik naar het tuinhuis en ga zitten in het strooi.De hele weg naar huis kon ik aan niets anders denken dan aan Emma.Het is inderdaad mijn schuld dat dit allemaal gebeurd is, niet rechtstreeks maar toch is het mijn schuld.Ik sluit mijn ogen en gelijk flitsen er verschillende beelden voor me heen.De plas met bloed,Emma in het ziekenhuis en Zayn.Je kon echt zien hoe gebroken hij zich voelde, hoe de wanhoop in zijn ogen stond geschreven.Ik heb nog nooit iemand zo gebroken gezien zoals Zayn daarnet, of tochwel.Emma,toen Thornado nog in België was en hij op sterven lag.Ik zucht en open mijn ogen waarna ik Thornado aankijk.Thornado komt naar me toe en wrijft met zijn neus tegen mijn hand.Ik aai hem even over zijn hoofd waarna ik opsta en hem eten geef.Als Thornado gegeten heeft neem ik mijn deken en ga liggen in het trooi waarna ik in slaap val.

De volgende morgen word ik wakker van Thornado die me met zijn neus tegen men zij duwt.Ik sta op en duw mijn deken in een hoekje van het tuinhuis waarna ik Thornado eten geef.Als Thornado gegeten heeft haal ik alle verbanden van hem af en haal hem uit het tuinhuis.Als Thornado in de tuin staat begin ik de wondes uit te wassen en te ontsmetten.Ik zie hoe sommige wondes beginnen etteren zijn en besluit er extra ontsmetting op te doen waarna ik ze weer bedek met verbanden.Ik zie Niall naar me toe komen,hij ziet eruit alsof hij de hele nacht niet geslapen heeft.Wat wellicht ook zo is."hee." zegt Niall met een schorre stem.Ik knik omdat ik eigenlijk geen zin heb om te praten."ga je Emma bezoeken vandaag?" vraagt hij dan.Ik denk even na en besluit dat het beter is als ik Emma niet ga bezoeken,ik zou niet weten wat te zeggen of te doen dus lijkt het me beter als ik haar een andere keer bezoek.toch?"nee." zeg ik zacht.Ik zie Niall met zijn ogen rollen waarna hij zucht."Zayn is de hele nacht gebleven bij haar, en weetje eigenlijk zou jij daar moeten zitten.Ik weet niet of je het nog weet maar Emma is je vriendin!" sist Niall nu."ze is ook jou vriendin." antwoord ik droog.Niall zucht en kijkt me minachtend aan."je weet dat ik het op een andere manier bedoelde." hoor ik Niall zeggen voor hij wegwandeld.Ja ik weet wat hij bedoelde, ik ben niet stom ofzo he maar serieus ik weet eigenlijk of ik nog een relatie heb met Emma, of ik wel nog een relatie wil met haar.Zayn kan haar geven wat ze wil en verdiend,hetgeen wat ik niet kan.Zoals ik eerder zei, ze zou gelukkiger zijn met Zayn.Alleen weet ze dat zelf nog niet.Tuurlijk hou ik nog van Emma maar ik wil niet zo egoistisch zijn en haar niet oprecht gelukkig laten zijn.Nee ik wil dat ze gelukkig is, oprecht gelukkig ookal zal ik daardoor zelf niet gelukkig zijn.Emma verdient het om gelukkig te zijn.

Ik schrik op uit mijn gedachten door Tom.Tom komt op me afgerend en vliegt om mijn rechter been.Ik voel hoe zijn kleine handjes zich vastgrijpen aan mijn jeans.Ik kijk Tom aan en ik zie een traan over zijn wang rollen."Emma mag niet dood." snikt hij nu.Ik voel een krop in mijn keel komen en til Tom op.Tom slaat zijn armpjes om mijn hals en begint nu hard te huilen."Emma en Thornado mogen niet dood." snikt hij.Ik kan niets zeggen,mijn stem lijkt wel verdwenen te zijn,dus hou Tom gewoon stevig vast.Na enkele minuten heb ik mijn stem teruggevonden."Emma en Thornado worden beter."zeg ik zacht.Op dit moment weet ik niet of ik mezelf daarvan wil overtuigen of Tom.Ik denk dat ik ons allebij daarvan wil overtuigen.Tom schud hevig zijn hoofd."Wwat als ze niet beter worden?" snikt hij nu."ze worden beter Tom.Misschien is Emma straks al wakker." probeer ik zo overtuigend mogelijk te zeggen, wat me dus niet echt lukt."ddat weet je nniet."Ik zucht en zet Tom op de grond waarna ik in het gras ga zitten.Nee dat weet ik inderdaad niet maar het moet gewoon.Ik staar Tom even aan en Tom doet exact hetzelfde.Ik zie vanuit mijn ooghoek hoe Thornado naar ons toe wandeld.Thornado komt naast Tom staan en duwt zacht met zijn neus tegen Tom's neus.Net alsof hij Tom wil troosten.Tom draait zich naar Thornado en slaat zijn kleine armpjes om Thornado's hals."Voorzichtig Tom, Thornado heeft nog steeds veel pijn." zeg ik zacht.Tom knikt terwijl hij zijn gezicht dieper en Thornado's hals.Na enkele minuten laat Tom Thornado los en kijkt hij me aan."waarom ben jij niet verdrietig?" vraagt hij plots.Ik weet dat Tom hier niets slecht mee bedoeld maar toch kwam deze vraag aan als een klap in mijn gezicht, een klap in mijn gezicht met een baksteen."Ddat bben ik wel." stotter ik.Tom kijkt me onderzoekend aan."wil je mee naar Emma straks ?" vraagt hij dan.Ik schud mijn hoofd en wend mijn blik van Tom af."oh waarom mag ik niet mee?"vraagt hij en gelijk kijk ik hem weer aan.Ik zie zijn ogen waterig worden."Ik ga niet naar Emma." zeg ik zacht."waarom niet?" Oke hoe leg ik dit alles uit aan hem?"Ik moet voor Thornado zorgen." lieg ik dan.Oke eigenlijk is het niet gelogen maar het is niet dat er niemand anders is die voor Thornado kan zorgen zolang ik weg zou zijn, maar ik vind het best een goede uitvlucht." dat is waar." zegt Tom nu met een kleine glimlach waarna hij wegwandeld en terug in huis gaat.