London Love

31

Tijdsprong van een maand.

Emma's P O V

Vandaag is de dag dat we terug naar huis keren, de tour was geweldig maar echt vermoeiend.Oke niet dat ik echt veel heb moeten doen of het is boodschappen halen en op Tom passen maar al dat rondtrekken met de tourbus maakt je echt moe."Binnen een uur zijn we thuis." Hoor ik Kelly zeggen tegen de jongens die allemaal languit op de bank liggen.Ik wandel naar de kast en begin al mijn kleding terug in de koffer te proppen.Als ik klaar ben met mijn eigen koffers neem ik die van Harry waar ik vervolgens zijn kleding in prop.Na dit gedaan te hebben ga ik op de rand van de zetel zitten bij de jongens en Kim.Kim ligt te slapen en ik zie hoe de jongens foto's met haar maken.Ik grinnik zachtjes waarna ik mijn laptop neem en een film op zet.

"We zijn thuis." hoor ik Harry zeggen en ik schrik op.Ik klap mijn laptop dicht en laat de film gewoon op pauze staan, ik kijk die vanavond wel eens uit.Ik neem mijn koffer en hol de bus uit naar de voordeur.Ongeduldig sta ik te wachten tot Niall de deur open doet.Eenmaal binnen sleur ik de koffer naar het washok waar ik vlug al mijn was sorteer en vervolgens in één van de wasmachines stop.Als ik de wasmachine aangezet heb hol ik het washok uit en ren naar het aanrecht waar Harry's autosleutels liggen.Geen idee waarom maar Harry's autosleutels liggen daar echt altijd.Snel loop ik naar de voordeur en spring in Harry's auto.Ik scheur de weg op richting Thornado's stal.Daar aangekomen ren ik door de weide alsof mijn leven er van afhangt.Als ik de staldeur open gooi word ik begroet door Thornado's vrolijk gehinnik.Ik vlieg hem om de hals en geef hem een kus op zijn voorhoofd.Tuurlijk wist ik dat ik Thornado een lange tijd niet zou zien maar damn wat ben ik blij hem terug te zien.Ik geef hem eten en begin hem te borstelen.Na het borstelen stop ik zijn hoofdstel in en kruip op zijn rug waarna ik hem naar buiten stuur.Ik laat Thornado wat oefeningen doen en ik besef nogmaals hoe hard ik hem gemist heb.Na een uurtje breng ik hem terug naar de stal waar ik hem nog even knuffel.Het word al aardig donker dus ik besluit naar huis te gaan.Ik geef Thornado nog een kus op zijn voorhoofd waarna ik de stal verlaat.

Thuis aangekomen is het verschrikkelijk stil in huis, zo stil is het nog nooit geweest.Ik wandel naar de living en zie enkel Zayn zitten.Ik plof me naast hem en staar wat voor me."hoe was het bij Thornado?" vraagt Zayn en ik glimlach."goed ik heb hem echt gemist." antwoord ik waarna ik gaap."de rest is al gaan slapen." zegt Zayn dan en ik knik.Sinds ik Zayn dat hele gedoe vergeven heb gaat het terug goed tussen ons.Je merkt wel nog dat er iets mis is geweest tussen ons maar stillaan worden we toch terug vrienden, waar ik best blij om ben want ik heb echt veel aan Zayn gehad.Ik schrik op uit mijn gedachten als ik mijn gsm hoor afgaan.Kippenvel versprijd zich over mijn hele lichaam en ik voel de paniek en angst door mijn lichaam vliegen.Mijn maag krimpt ineen en een misselijk gevoel overvalt me.Dit is de berichttoon die ik nooit van mijn leven meer wilde horen, de berichttoon waar ik letterlijk bang voor ben.Ik dacht nog zo dat ik het lied gewist had.Weer hoor ik 'we don't talk to police van de Ghetto Boys.Laat dit alsjeblieft een nachtmerrie zijn, er is maar één iemand met die berichttoon.Matthias.Met trillende handen haal ik mijn gsm uit mijn broekzak.Ik slik als ik Matthias zijn naam op mijn scherm lees."nee alsjeblieft niet."Mompel ik zacht tegen mezelf.Ik staar nog even naar mijn gsm scherm.Het is Matthias, het is hem echt.Weer hoor ik die verschrikkelijke berichttoon en Zayn staart me aan."je gsm gaat weer." zegt hij lachend.Ik kijk hem niet aan waarna ik opsta en naar mijn kamer loop.Als ik Zayn nu had aangekeken had hij zeker de angst in mijn ogen gezien en zou hij vragen stellen.Ik open mijn kamerdeur die ik gelijk weer sluit als ik zie dat Harry in mijn bed ligt te slapen.Ik ren naar beneden en grijp mijn tasje van de tafel waarna ik weer naar boven ren.Naar het platte dak.

Eenmaal ik op het dak zit steek ik direct een sigaret aan.Ik haal mijn gsm terug uit en tik de berichten open.'zoals ik eerder zei, je bent nog niet van me af.Ik ben nog niet klaar met je Emma.Nog lang niet ;) je zal exact doen wat ik van je vraag.' als ik het eerste bericht lees.Hier gaan we weer.'Het is niet slim om me te negeren Emma ik weet dat je je gsm bij je hebt ;) ' Ik voel nog meer angst me bekruipen als ik naar het laatste bericht ga.'Ik geef je exact tien minuten om te antwoorden.' ik open een nieuw bericht en typ iets terug.'Wat moet je?! laat me met rust Matthias, je kan me niets maken.' Ik klik op verzenden en zucht weer.Ik weet dat het niet slim is om tegen Matthias in te gaan maar wat maakt het toch uit ik ben niet vanplan om te doen wat hij vraagt nouja vraagt is niet het juiste woord, opdraagt is eerder het juiste woord.Ik ben nog nooit in mijn hele leven bang geweest van iemand maar van Matthias wel, hij is gestoord.Hij moet en zal zijn zin krijgen en doe je niet wat hij van je verwacht gaat hij door het lint de woede straalt gewoon van hem af en dat heb ik genoeg ondervonden.Mijn gsm gaat weer af en ik klik gelijk het bericht aan.'Ik kan je alles laten doen wat ik wil, tenminste als je niet wil dat er iets mis gaat.;) ' zonder nadenken typ ik terug.'je bluft je weet niet eens waar ik ben.'Oke ik weet dat ik beter gelijk doe wat hij zegt maar ik weiger weer zijn persoonlijke boxbal te worden.Gelijk denk ik terug aan vroeger.