KADER

-2-

"Tamam kabul ediyorum."

Öykü'nün gülmeyi kesmesi ve Defne'nin gözlerinin sonuna kadar açılması aynı anda oldu.

Tabi onlar da bunu beklemiyorlardı. Normalde benim ne twitter ne facebookum vardı. Böyle birseyi kabul etmem büyük bir olay.

Defne hemen formu doldurdu. Sıra fotoğraf koymaya gelince kavga ettiğimiz doğrudur. Ben ne kadar abartılı bir şey istemesem Öykü o kadar abartılı resimler seçiyordu. Sonunda geçen sene gittiğimiz yılbaşı partisinden bir fotoğraf koyduk.

"Şimdi geriye sadece beklemek kalıyor." Dedi Defne.

"Ben geldim!" Diye bağıran abimin sesiyle salona indik hep beraber. Az kalsın Öykü düşüyordu.

"Annemler geç gelicekmiş. Bu yaştan sonra romantik bir yemek yemek istemişler." Deyip güldü abim. Öykü ise hala onu süzüyordu. Bu bakışları bile goremiyorsa abim cidden kör olmalı. Defne'nin Öykü'ye dirsek atmasıyla hayal dünyasından çıkabildi hanımefendi.

"O zaman biz kızlarla birlikte bir kafeye gideriz."

"Şey...Hakan sen de bizimle gelmek ister misin?" Diye sordu Öykü utanarak.

"Sağol ama ben evde oturup televizyon izleyip yemek yemek istiyorum"

Tabi Oyku'nun hemen yüzü düştü. Ay yeter bu Öykü'nun hali hal değil. Bir çare bulmalıyız. Abimin onu uzecegini karşı komşu Osman bile biliyor.

Zil calmasiyla yerimde zipladim. Yoksa...Osman gelmiş olmasın. Korka korka kapıya kadar gittim. Gelen pizzaciydi. Abim gelip iki kutu pizzayi alıp salona goturdu.

"Ay canım abim benim, bize pizza sipariş etmene gerek yoktu. Kafede yeriz."

"Zaten bunlar benim Hazalcim. Siz dışarı çıkın yiyin. Bu kaslar için bu kadar çalışmadan sonra acıktım." Dedi ve bizim piç gülüşü dediğimiz gülüşmeyle kaslarina vurdu.

Evde katliam çıkmadan kendimi dışarı attım. Yoksa o Hakan denen abim olcak varlığın yüzündeki gülüşü bir daha gormemek için ağzını yirtabilirdim. Sonra Öykü de kismetini kapadım diye beni deşerdi. Mutlu son..

"Biz çıktık Hakan!" Dedikten sonra hemen kapıyı kapayıp Defne'nin arabasına atladık. Evet Defne'nin arabasi var. Çünkü benim canım gıcık arkadaşlarim 18 yaşında. Bizim grupta tek 18 yaşında olmayan kişi olarak öleceğim. Doğum günüme de az kaldı ama neyse.

Kafeye geldiğimizde boş bulduğumuz bir masaya oturduk.

"Buraya ilk defa geliyoruz. Sen böyle yerler bilirmiydin kız Defne?"

Öykü'nun böyle demesine karsi Defne kaslarını çattı. "Duyanda her saniye evde oturuyorum sanacak. Tabi biliyorum. Ayazla gelmiştik bir iki kere."

Sonunda yanımıza çok yakisikli demenin yanında halt edeceği kadar yakisikli bir çocuk masamıza doğru yaklaştı. Bu insansa bizimkiler ne?

Siyah saçlar ve koyu renk gözleriyle çok sert gözüküyordu.

"Siparislerinizi alabilir miyim?" Allahım o gulus ne öyle? Ölcem sanırım.

"Ben bi nescafe, sütlü olsun. Öykü sen de filtre kahve istiyorsun değil mi?" Galiba Öykü onayladı. Ama emin değildim. Su anda karşımdaki taş varlığı kesmekle meşgulüm.

"Tamam bi filtre kahve ve bir de... Hazal? Hazal? HAZAL?!"

Defne bağırınca dünyaya döndüm tabi. "He? Ne bagiriyorsun ya?"

"Sanırım arkadaşınız birşey istemeyecek. Beni gözleriyle yedi de." Diyen taş ama yanında egosuyla gezen varlığa uzaylı görmüş köylü gibi baktım.

"Ay üstüne mi alındın? Ben egosuyla dolaşan birini daha önce görmemiştim de ona bakıyordum." Dedim sırıtarak.

"Diyosun?" Yine mi piç gülüşü. Ay yeter bir daha böyle gülen olursa ölüm çıkar.

"Sen siparişleri alıp gitsene!"

"Pardon ama hala sipariş vermedin." Resmen rezil oldum. Nasıl sipariş vermeyi unuturum. Tabi çocuğu öyle kesersem...

"Bir nescafe lutfen" dedim tane tane.

"Hemen geliyor." Deyip gitti.

Defne ve Öykü kendilerini gülmemek için zor tutuyordu. "Tamam gülün hadi" dememle ikisi de anırarak gülmeye başladı. Yok bunlar gülmüyor. Sanırım boguluyorlar.

"Ay yeter tamam. Susun!"

Tam Defne ağzını açmıştı ki telefonuma mesaj geldi. Mesaja bakınca heyecanlandım ve aynı zamanda şaşırdım. Çünkü mesaj bugün üye olduğum sevgili bulma sitesindendi. 

Bu bölüm nasıl oldu hiç bir fikrim yok. Kısa mi oldu bilmiyorum. Çünkü telefondan yazdım. Hata yaptıysam affola (asdhjdks). Umarım begenmissinizdir.  Bu daha çok geçiş bolumuydu. Artık şu malum siteye giriş yapabiliriz ;)
Vote ve yorum bekliyorum. Bir sonraki bölüme kadar herkese iyi okumalar :)