Het leven met borderline

Liefde

Liefde?

Wat is dat eigenlijk?

Ik heb verschillende relaties gehad. Ik ben 19, ik heb 7 relaties erop zitten.

Het is bekend bij borderliners en adhd'ers dat wij over het algemeen meer relaties hebben dan de mensen zonder.

Het is niet de relatie, niet de seks, het is iemand hebben die je steunt, die achter je staat, die probeert te begrijpen hoe jij je voeld, waar je overal over mee kan praten, die je waardeerd hoe jij in elkaar zit.

Ik kan mij snel "storten" op iemand. Wanneer ik iemand geweldig vind, dan ga ik ervoor.
Ik zal voor diegene vechten, tot ik diegene heb. Het is mij tot nu toe bij bijna iedereen gelukt.

Één iemand daarintegen niet, het is moeilijk te accepteren, als ik de kans heb zal ik het weer proberen, het is gestoord en ik weet het. (P.s. Het is inmiddels gelukt, kleine zoensessie)

Maar ik zal in een relatie loyaal zijn, ik zal alles doen om het te laten werken, op één dag 300 km reizen om jou een halve dag te zien? Geen probleem voor mij. (been there)

Het heeft ook nadelen, ik zal niet moeilijk doen in uren vrij vragen op school of werk, maar wanneer jij zegt dat ik dat beter niet kan doen, dan zal ik mij beledigt voelen, ik zal het niet laten merken, tuurlijk niet.
Maar het zal mij veel doen, het is teleurstellend.

Wanneer jij zegt dat jij een van mijn hobbies niet zo leuk vind, dan zal ik er waarschijnlijk minder tijd daar in stoppen en tijd in de dingen stoppen die jij interessant vind. Wat dat voor gevolgen zou hebben, dat is ja niet voor dat moment.

Wanneer jij vraagt wat ik wil doen, weet ik wel een paar dingen en die zal ik op noemen, maar wanneer ik zie of denk dat jij het niet leuk zal vinden dan ga ik twijfelen. Neem alsjeblieft de leiding en vraag mij niet wat ik ervan vind.

En wanneer ik een bui heb waarbij ik weet wat ik wil, zorg dat ik geen fouten maak en niet impulsief ben, geen kleren of eten koop waar ik geen geld voor heb.

Wanneer iemand te veel moeite in mij steekt aan het begin, deins ik achteruit, zeg niet te veel en te vroeg dat je van mij houd, zeg niet te vaak dat ik zo mooi ben, zeg niet dat ik geen vet heb, ik heb vet, ieder gezond mens heeft vet.

En daarbij ik zal niet reageren op de "Ik hou van je. ", hierbij doe jij jezelf zeer, maar ook mij, ik zal hier over na gaan denken, paniek aanvallen krijgen, om 1 korte zin.

Het is een bindings- maar ook een verlatings- angst.

Het gaat allemaal om iemand bij je zijde hebben die jou kan helpen, die jou op het spoor houd.

Het is geen sprookje.

En dat heb ik mij nog steeds niet gerealiseerd.