En korktuğum şey geldi başıma...
Yangının ortasında bir tuvalette kilitli kalmak...
Tamam her belki sonumun daha değişik olacağını bekliyordum...Ama bu acımasız bir sondu ve bu çok...kötüydü.
'Kurtarın beni!,Kurtarın beni!'bağırarak beni birinin kurtarmasını bekledim ses yoktu...
Kapının kilidini biraz daha zorladım.
Açmayacağını bilsemde tel tokamla kapıyı zorladım olmadı.
Ses çıkarmalıydım çünkü burası iyice duman kokuyordu.Ve nefesim daralıyordu...
Kolyeme dokundum yarısı olmayan mumlu kolyeme...Hep şans getiridi bu kolye bana veya bütün şans haklarımı kullandığım için getirmiyordu şimdi...
"Kimse varmı?."
'Var.!'diye bağırdım.
Kimseden çıt çıkmadı.
Bir tek şunları duydum.
"Rüzgar hemen çıkmalıyız...Ailen merak edicek kim kaldıysa boş ver."
"Boş veremem,orada birisi var!"
"İyi sende o kızla yan, öl!."
Kadın cırtlak sesini de alıp dışarı çıktı...
Dışarı çıktığından eminim yani.
'Biri beni kurtarsın!.'
"İyi misin?."
'Nefesim daralıyor.Sanırım bayılacağım.'
"Hayır...Biraz daha dayan."
Kolyeme dokundum şans getirmişti...
Sonrası karanlıktı benim için çünkü,bayılmıştım
🌠🌠🌠
Rüzgâr
Sanırım içerideki kız bayıldı çünkü hiç sesi çıkmadı...
Şimdi yapılacak tek bir şey vardı,müdürün odasına girip kızı kurtarmak.Ve kahraman olmak.
Dikkatlice koştum, her yer yanık kokuyor üstüne üstün duman vardı her yerde.
'Müdür' yazan odaya girdim kitaplar yanmaya başlamıştı.Bu fazla zamanım yok demekti.
'Kızlar'yazan anahtarı aldım adım gibi emindim bu olduğuna...
Hoş, olmasada yanıp gidecektik...
Anahtarı sıkıca kavradım ve müdürün odasından çıktım.
Kızlar tuvalettine geldim kapıyı kolayca açtım.
Yerde yığılan kızı gördüm.
Kızı yerden kaldırdım ve koşarak ordan çıkıcaktım ki...
Yanan şeyler yolumu kapattı,öteki yöne baktığımda da değişen bir şey yoktu.
Nefesimin daraldığını hissettim.
Gözlerim yavaşca kapanmadan önce duyduğum sesler siren sesleriydi...
🌠🌠🌠
Yeni bir kurguyla karşınızdayım...
Umarım,
Beğenirsiniz <3
Çünkü benim içime çok sindi
Dışımada barbie
(Bunu yapmasam olmazdı kdhwiqgaja)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yanmayan Mum
Teen FictionHerkes ışıklarda kalmayı severlerdi ama, o karanlığa alışmıştı ve kendi karanlığından vazgeçemiyecekti... Ama belki onu birisi aydınlığına geri götürüp mumunun ışığını yakacaktı... ... Mum ışığı mutluluk demekti... Ama onun mum'u hiç yanmamıştı... �...
