Ait Olduğum Yer

Ufuk Işığı

Dün gece, uyumadan önce
Bir şeyler geldi aklıma
Güzel şeyler,
Kendime unutmayacağım diye söz verdim.
Beynim bana karşı büyük bir düşman.
Aslında biz insanlar
Kendi kendimizin düşmanıyız,
Beynimiz ise günah keçimiz
Acı verenleri hatırlamayı ne de çok seviyoruz öyle,
Onları hep canlı tutmayı ne de güzel başarıyoruz
Güzel şeyler geçici bizde.
Zihnimizde tutulan sözlere bile yer yok.
Mutluluk verenler sanki kafeslere kapatılmış.
Bizim de hiç açmaya niyetimiz yok.

Uyku da az değil ,
İstenmeyen anlarda ne güzel çöküveriyor göz kapaklarımıza
Kendimize sözler verirken nasıl da geliyor usul usul ama aniden.

Neydi o güzel şarkının melodisi ?
Hani dün eve dönerken duyduğun.
Peki ya durup kokladığın o mor çiçeğin adı neydi ?
Beğendiğin ve yuvasından ayırmadığın.
Yol kenarında ki küçük çiçek.
Peki ya onun adı neydi,
Unutmak istediğinin ?

Aklına getiremediklerin,
Getirip de atamadıkların,
Ücra köşelere sakladıkların,
Onlar mı daha suçlu
Yoksa sen mi?
Hatırlanmayı istemeyen rüya ürünü güzellikler mi ?
Gerçekte de o kadar güzeller mi ?

Sorduğun sorulara cevap arama.
Bulmayı istemediğini de biliyoruz.
Cesaret edilemeyen bir hayal,
Uğruna edilen duaları hak etmez.

Bazı şeyler bir bütünü doldurmak için var olurlar,
Bazıları ise tüm boşluklarıyla zaten birdirler.
Tüm hücrelerinle sen nesin?
Ait olduğun yerde misin ?

Çoğu şeyi neden yaptığını bilmezsin.
Neden ararsın nedensiz sebeplere.
An gelir anlarsın ,
O anın içinde sonsuza dek kalacağını sanırsın.

Yanılırsın,
Yine de devam edersin.
Durursan bitiremezsin
Çünkü hep bilirsin:
Nerede yarım kalmış bir şiir varsa
Orada biten bir şair vardır.
Orada kanayan bir kuş kanadı,
Hep koşan bir yolcu,
ve hep sönmeyen ufuk ışığı daima vardır.

/* Değerli okuyucularım,
Umarım şiirimi beğenmişsinizdir. Günden güne kendimi geliştirmeye uğraşıyorum. Lütfen düşüncelerinizi yorum olarak yazmayı unutmayın ve eğer beğendiyseniz oy vermeyi ihmal etmeyin.
Sizleri seviyorum.
Sevgilerle,
Rüya Kimlik */