AYNASIZLAR

Yüzü Olmayan..

                   Günümüz..

"Yardım edin "
Göz yaşlarına hıçkırıklar eşlik ediyordu.

Yıllarca yetersiz eğitime rağmen  savaşıp, otizim'i yendiğini düşünmüştü.

Oysaki şuanda herşeye sil baştan başlamalıydı.

Larisa 'ın etrafını üç kişi sarmıştı.
Onlar için insan demek, insanlığa bir leke gibi bulaşır ve asla çıkmazdı.

"Yardım edin, yardım edin, yardım edin "

Haykırışları, boş sokakta yankılanıyor ardından uğultuya dönüşüp sönüyordu.

Başını elleri arasına alıp, çökmüştü taş zemine.

Bir pamuk ipliğine bağlı olan hayatı, solup gidiyordu.

Aralarından çelimsiz ve kısa olan, Larisa 'yı
Bileğinden kavrayıp ayağa kaldırdı.

" hadi ama güzelim kimse seni duymaz.
Ağlamayı kesip keyfini çıkarmalısın"

Kahkaha' sı Larisa'nın korkusuna bir kat daha eklemişti.

Gözlüklü olan kızın gömleğinden tutup çekti. Düğmeler isyan edercesine dökülmüştü.

" bu kadar oyun yeter işimize bakalım beyler"  dedi gözlüklü olan.

Onlar için nasıl bir ifade kullanırdı. Yaratık demek bile yersiz olur sanırım.

Çelimsiz olan kızı sıkıca yakaladı ve yere yatırdı.

" kim başlamak ister"

Larisa nefesini tutmuştu.

Göz pınarlarından umutları bir bir intihar ediyordu.

" bunu yapmayalım bizi şikayet eder. Mahfoluruz"

Başından beri sessizce olanları izleyen,  kıvırcık saçlı olan ilk defa konuşmuştu.

Larisa'nın haline üzüldüğünden değilde, ceza almaktan korkuyordu.

" Batuhan sen başlıyacaksın.
Korkma oğlum hasta bir kız, konuşmayı zor beceriyor baksana." dedi gözlüklü olan.

kızın yanına diz çökerek, eteğini kaldırdı.

Bacaklarına salyalarını akıtarak dokunuyordu.

" yardım edin, yardım edin"

Kızın yüzüne sert bir tokat indirdi çelimsiz pislik.

Bir anda ismi Batuhan olanın  ağzından
Kan fışkırdı. Gözleri büyüdü, ardından yüz üstü yere yığıldı.

Arkasında biri belirmişti.

Yüzüne fışkıran kan yüzünden, görüşü bulanıklaşmıştı larisa'nın.

Kapişonlu adam aynı anda iki adamıda kaldırıp, uzağa fırlatı.

Larisa gözüne gelen kanı silerek, kapişonlu adama baktı.

O an nutku tutulmuştu adeta.
Adamın bir yüzü yoktu..

İrkildi ve korkudan bilinci kapandı..

                              ......
Larisa gözlerini açtığında. Florasandan yayılan ışık yüzünden gözleri bulanık görüyordu.

Bembeyaz bir odadaydı ve başında beyaz önlüklü bir adam dikiliyordu.

" nasılsın?"

" neredeyim ben?"

" hastanedesiniz. Ben psikiyatris doktor'unuz, aras göçen."

Larisa gözlerini koluna takılan seruma dikti.

" Neden buradayım?"

" Gece yarısı,kır saçlı bir kadın sizi hastanemize  getirdi. Başından bir olay geçtiğini tahmin edebiliyorum. "

" yüzü olmayan. Yüzü olmayan "
Larisa olanları hatırlamış olmalıydı ki. Atak geçiriyordu.

Doktor, larisa'yı tutarak sakinleştirmeye çalıştı.

" sakin ol "

O sırada içeriye gözü yaşlı bir kadın girdi.

" kızım. Doktor bey neler oluyor? Psikiyatris değilmisiniz, sakinleştirin kızımı."

Sert çıkışı doktoru sinirlendirmişti. Derin bir iç çekerek,

" hanımefendi, kızınız ciddi bir şey yaşamış. Sakinleştirmek okadar basit değil. "

Kadın larisa'yı evlat edinmişti ve öz kızı gibi endişeleniyordu. Bu durum doktor 'un merhamet' te olan inancını bir kez daha artırmıştı.

" Larisa eskisi gibi olabilicekmi? Çok yol kat etmişti. Lütfen doktor bey onu iyleştirin. "

" hanım efendi  kızınız hasta değil. Düzelmesi zaman alıcak. Eğitmeniyle görüşmem gerekiyor. Arayıp buraya gelmesini isteyin."

" hayır kızımı dışarıda tek bırakan birine emanet edemem bir daha. Doktor'u siz olun. Profesyonel bir psikiyatris olduğunuzu biliyorum. Kızımın eğitimine devam edebilmesi için size ihtiyacı var. Lütfen bunu kabul edin. " dedi kadın çaresizlik içinde.

" tamam  kabul ediyorum bunu .kızınız zor durumda diye sadece. "

Larisa'nın hayatı bundan sonra çok farklı olacaktı. Üvey annesi bunun farkında değildi şuan için..