My Love and My Illness

Chapter 5

Faith's POV

*At Home*

Whoa! *Yawn.* Today is my.... or should i say OUR Judgement day. Finally the day of the deal arrives.

I'm pretty confident about everything. I did everything I can para magawa tong deal na to hindi lang para kay Josepj kundi para din sa sarili ko, though its mahirap dahil out na sa coverage ng lesson namin ung ilang nakasulat sa books at kailangan ko pang magadjust.

All I can do know is to use everything I studied. And of course matatanggap ko din naman kahit ano pamang result ng kung anong mangyayari ngaung araw na to, mapa fail or sucess pa ito dahil everything happens for a reason.

×××

*At school*

Last subject na para sa araw na to and after this the judgement time na talaga. Hindi ko maiwasan na di mapaisip kaya naman hindi ako makapagfocus sa class.

Minu-minuto din naman ay tinitingnan ako ni Jo. Alam niya kasi kung anong meron sa araw na to. Hindi naman sa hindi siya sang-ayon pero ang sabi niya worried lang daw siya and I appriciate that kaya naman ever since nung nawalan ako ng malay days ago ay hindi na ako muling nag-skip ng pagkain.

The flow of the day turns to be normal naman. No death threats, No Assasination, Nothing Abnormal happened.

I haven't seen Joseph days ago na din. Probably skipping classes again, kaya I'm all fired up to change this manner and attitude of him.

Yun ay kung sisiputin niya ako mamaya. Somehow I doubt kung susunod siya sa usapan dahil nga madami na daw siyang bad history about everything kaya medyo kabado ako at baka masayang lang yung effort na ginawa ko at hindi lang niya ako siputin.

+++

*After Class at the library*

I'm with Joanna right now. 2 hours ng late sa usapan si Joseph at mukhang hindi nga niya ako sisiputin katulad ng inakala ko.

"Faith, 6pm na. Diba 7pm curfew mo sa bahay? magbbyahe ka pa. Gaano katagal mo balak hihintayin ang lokong anak ng chairman na yun." worried na sabi ni Jo.

Medyo disappointed nga naman talaga ako. Kahit na naisip ko na na pwede tong mangyari mas nangibabaw parin naman ang part na alam kong sisipot siya.

I can't give up.

"Wait lang. Another 30 minutes nalang. Okay lang kung gusto mo na mauna umuwi, hindi mo naman kailangan hintayin pa ako. Baka mabawalan kana rin kina tita." sagot ko.

"Hindi naman kasing strict ng parents ko mga parents mo. Hindi mo na ba natatandaan dating nangyari sayo nung nagpass ka sa curfew mo? No doubt mappunish ka nanaman nina tita. Kaya please umuwi kana. If you want maiiwan ako dito til 7pm at sasabihan ko nalang siya na bukas nalang ang usapan niyo kapag dumating siya." dagdag pa ni Jo.

"Sa tingin mo iiwan kita ng mag-isa dito para maghintay? Sa akin problema to Jo kaya di ko kayang pati ikaw madamay kaya much better if umuwi kana."

"A BIG NO FAITH. Mapagalitan na kung mapagalitan peo di kita iiwan dito."

Nagmatigasan pa kaming dalawa pero in the end natapos din ang usapan namin dahil hindi na namin namalayan na lumipas na pala ang isang oras na siyang ikinagulat naming dalawa.

Nagdecide na kami na umuwi na since hindi narin dumating si Joseph. Tama na ang 3 hours na paghihintay.

Nauna na akong sumakay ng taxi pauwi dahil bumalik pa si Jo sa may school dahil may naiwan raw siya. Nagoffer ako na tulungan siya pero tumanggi siya dahil masyado na daw late at kailangan ko ng umuwi AGAD.