My Love and My Illness

Chapter 3

*Joseph Mary's POV*

"Pare! tara shot ka muna." yaya sa akin ng kaibigan kong si Earl.

Nandito ako ngayon sa Bar na madals naming tambayan ni Earl, friend ko since high school known as the greatest cassanova in the campus. not to mention, ako parin pinaka gwapo natural. Hindi lang ako malapit sa mga babae since ng iwan kami ng nanay ko. Siya rin ang  Partner in crime ko sa lahat lahat ng kabaliwang ginagawa ko.

"Sure." inabot ko yung binibigay nilang baso ng beer sa akin atsaka ko ininom ng straight.

"Wow pare! unusual yan ah. may nangyare nanaman ba?"

"Anung unusual dun ha? tch."

"hahaha. Pffft. May problema nga. Ano na naman bang nangyari dude bakit parang ang init ng ulo mo. I nestea mu na yan -SHARE! SHARE-. hahahahaha."

"Sino namang tao makakakabisado ng ganung dami ng libro. Hindi porke siya ang pinakamatalinong estudyante sa campus eh kakayanin niya yun. Ang lakas ng loob niyang kalabanin ako. HUH!!" nilagyan ko ng beer yung baso atsaka ko ito ininom uli.

"Pare. Ano? wala akong maintindihan."

"Pwes, wag mo ng intindihin its none of your business anyway. Maiwan na kita." tumagay pa ako ng isang baso ng beer atsaka na umalis sa Bar na yun. 

Alas Dies na ng gabi nasa kalsada parin ako at naglalakad pauwi sa condo ko. As if uuwi ako dun sa bahay ng matandang hukluban na yun,. 

"hoy! ikaw ba si Joma?" someone asked, isa, dalawa..... limang lalaking biglang lumitaw nalang sa harapan ko.

"Ano ngayon kung ako nga?"

"Pwes, tikman mo ito!" bumitaw siya ng suntok at tumama ito sa mukha ko.

Napaatras ako ng kaunti dahil sa pwersa nung suntok niya, "tch. Nakaisa ka dun ah. Pwe! nadugo pa labi ko sayo. tch." pinunasan ko yung dugo sa gilid ng labi ko, "Ito pala ang gusto niyo ah. Sige pagbibigyan ko kayo! Naghahanap din ako ng pwedeng pagbuntungan ko ng galit. Good timing at ngayon niyo ako sinalubong. It's SHOWTIME!!" 

Tinaas ko ang sleeves ng damit ko then IT'S SHOWTIME!

Sinugod ako ng mga tauhan nung nanuntok na lalaki sa akin ng sabay-sabay. Dahil professional na ako sa pakikipag-away saglit lang sa akin ang iwasan ang mga suntok at sipa nila. 

Ilang minuto pa ang lumipas, mukhang nakapagod na sila sa kakasuntok, hindi ata nila alam na professional din ako sa ibat-ibang martial arts. They didn't call me the most villanous student for nothing.

All I did was dodged their attacks, after that I started to beat them one by one.

Few minutes later, nakahiga na sa sahig yung apat na tauhan nung lalaking nanuntok sa akin.

I sweat a lot, this was a pretty good exercise and stress relieving.

"So... Ano na gagawin mo ngayon? Mag-isa kana lang." I said

"Tsk. walang hiya ka! hamanda ka sakin g*go!!!" sigaw niya

I thought he's in a different level than his subordinates but I was completely wrong. Feeling ko mas weak pa siya sa kanila.

Napatulog ko siya sa isang suntok lang sa sikmura.

"Tch. Kayo nanghahamon tapos ngayon sino nabugbog? edi kayo! pathetic dude!" Sabi ko saka na ako umalis at baka may dumating pang barangay tanod dedo nanaman ako.