Seni Seninle Sevdim

Gizemli.

Durmuş çocuğa bakıyordum ve o da aynı şekilde bana. Adını hatırlamaya çalışıyordum ama dayım adını dahi söylememişti. Konuşacağı yoktu bunun en sonunda konuşmaya karar verdim.

''Ne bakıyorsun öyle?"

''Hiç.''

''Bir sorun mu var?"

''Hayır.''

Kısa kısa cevaplar vermesine gerçekten sinir olmuştum. Ne değişik bir çocuktu bu böyle. Çok değişik bir havası vardı hem çekiciydi hem değildi. Tam arkamı dönüp yoluma devam edecekken "O çocuktan uzak dur.'' dedi. Dediğinden bişey anlamadığım için boş boş suratına bakıyordum.

''Ne?"

''Duydun işte o çocuktan uzak dur diyorum sana.''

''Hangi çocuktan bahsediyorsun?"

''Sen sürekli soru mu sorarsın?"

''Sende sürekli insanların karşısına geçip emirler mi yağdırırsın?"

''Aslında biliyor musun ne yaparsan yap umrumda değil!''

Hiçbir şey anlamamıştım adını dahi bilmediğim bir çocuk karşıma geçip bana emirler yağdırmış ve sonrada bağırıp gitmişti. Gerçekten şoktaydım. Kimdi bu çocuk ne istiyordu benden ? Oldukça gizemli biriydi. Bunları düşüne düşüne eve vardım. Anneme aç olmadığımı söyleyip odama geçtim. Aklım baya bir karışmıştı.

Ilık bir duş aldıktan sonra elime 'Hayaletin Çırağı Adlı' kitabı alıp yatağıma uzandım. Normalde bu tarz kitaplar okumazdım arkadaşlarımın tavsiyesi üzerine almıştım. Kitap okumayı gerçekten çok seviyordum en azından kitaplarda yalan yoktu. Ne zaman bunalsam insanların yalanlarından kaçsam kitaplara sığınırım. Onlar gerçek bir dost gibiler. Kitap okurken gerçek hayatla olan bağlantım kopuyor sanki. Bana mutluluk veriyorlar. Kitaplarda hayat var.

Yunus'tan..

O an ne yaptığımı bende bilmiyordum sadece o banktan kalkıp yürümeye başlayınca peşinden gitmek istemiştim. Ama yol boyunca o şerefsizin Leyla'yı öpüşü aklıma gelince sinirlenmeye başlamıştım. Leyla'nın arkasına dönmesiyle durdum. Sonunda beni fark etmişti.

Boş boş kıza bakıyordum. Güzel bir kızdı ama bir o kadar da tehlikeliydi. Sanki yaklaşırsam canım yanacaktı. Uzun süredir dikkatimi çekiyordu. Fakat o çocuğu yanında gördüğümden beri nefret ediyordum Leyla'dan..

O konuşmayı neden yaptığımı bende bilmiyorum sadece Emre'nin ona yakın olmasını istemiyordum ve bunu dile getirmiştim. Leyla'nın her söylediğime soruyla karşılık vermesi sinirlerime dokunmuştu ve en sonunda bağırmıştım. Zaten hiçbir zaman sakin kalmayı beceremezdim.

Leyla'dan özür dilemem gerekiyordu. Siktir ! Ne diyordum ben böyle ? Kimseden özür dilemeyen ben kalkıp nefret ettiğim bir kızdan mı özür dileyecektim ? Hiç sanmıyorum. Yanından çekip gidişimden beri aynı şeyleri düşünüyordum ve delirmek üzereydim. Dört duvar arasında kalmış gibiyim kaçmak için bir delik arıyorum ama bulamıyorum. Siktir hem de koca bir siktir !