Hoofdstuk 1

252 8 2
                                    

Noa klopt Black Arrow op de hals. "Goed gedaan Arrow, we zijn er samen overheen gekomen!" Black Arrow gooit zijn hoofd naar achteren, bij wijze van antwoord. "Heel goed Noa, als je zo doorgaat kun je in de zomervakantie naar dat trainingskamp!" Noa glimlacht bij dat idee. Alleen jammer dat ze dan niet op Arrow zou kunnen rijden, maar op een of ander chique paard, dat drie keer zo groot is als zijzelf. "Ik zal je missen Arrow." Fluistert ze in zijn oor. Hij kijkt even om, alsof hij lijkt te zeggen: "Ga maar, ik houd de boel hier wel een beetje in de gaten. "

Goed zo Noa, onder jou hulpen doet hij het veel beter." Zegt Sandra tegen Noa. Jammer dat hij altijd wild doet, alleen als Noa hem rijdt niet. Ik vind het wel echt lastig om te zeggen hoor. Het is haar lievelingspaard, dus ze zal het er wel moeilijk mee hebben. Na de les ga ik het vertellen.
"Oké jongens, kom allemaal eens even hier." Daar gaat ie dan. Ik vind het eng maar ik moet het wel vertellen. Ze moet me wel gelijk kunnen geven. Hij is echt té wild.
"Goed. Ik heb een spijtige mededeling. Zoals jullie weten zit de manege een beetje in geldnood." Toe nou. Ga er nou niet omheen draaien Sandra. Zeg ik tegen mezelf. " Daarom is er besloten dat er twee paarden verkocht zullen moeten worden.'' Meteen wordt het rumoerig. Sommige kinderen worden boos op Sandra, anderen gaan meteen vragen: '' Wie gaan er weg dan? Wie worden het? Toch niet Joker? Of Kos? Of Chianty?''
''STIL!'' Roep ik. ''Ik zal vertellen wie het worden. De paarden die helaas uitgekozen zijn, zijn:

Noa
-------------------------------------
Zeg het nou, zeg het nou! Ik word er helemaal gek van! ''Ik zal vertellen wie het worden. De paarden die helaas uitgekozen zijn, zijn... Zeppa en Black Arrow."
Het wordt stil. Even daarna hoor je mensen een zucht slaken, enkelen hoor je juichen. Maar er is niemand die huilt of verdriet heeft. Niemand. Dat doet me pijn. Ik bedoel, ik heb niet echt vriendinnen ofzo op de manege, dus dat ze zouden gaan huilen om mijn lievelingspony, oke. Maar dat ze gaan juichen vind ik echt te ver gaan. Ik loop onopvallend weg naar de stal van Arrow.
Ik kijk hem bedroefd aan.
Hij kijkt mij bedroefd aan.
Dan geef ik hem een dikke knuffel en loop naar de kantine om mijn poetsspullen te pakken, voor een laatste poetsbeurt.

Black Arrow *PAUZE*Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu