Bölüm şarkısı: Marilyn Manson-This Is Halloween.İyi okumalar ^^
Liu Woods kaybolmuş gibi hissediyordu.
Grace'i o halde bulduğundan beri eve bir daha gitmemişti.Ama şimdi üşüyor ve Grace'in kokusunu özlüyordu.
Ayaklarının daha fazla dayanamayacağını hissederek yere çöktü. ''Yoruldum...'' diye mırıldandı.Kimsenin ona yardım etmeyeceğini biliyordu,ama yine de yüksek sesle terkrarladı. ''Yoruldum.''
Beklediği gibi,kimse ona yardım etmedi.Elbette,kim yüzü dikişlerle dolu bir adama yardım edecekti ki? Bu düşünceyle elini dikiş izlerinde gezdirdi.10 yıl önce kıl payı kurtulmuştu,ama o günün acısını hep çekmesini istermiş gibi bu izler kalmıştı.
Onu Grace hariç kimse sevmemişti.O hep sevmişti,ama karşılığını hiç almamıştı.Grace ise...
Yüzünü ellerinin arasını aldı.Yaraları sızlıyordu,yine de umurunda değildi.
Sağ elini yüzünden çekip kotunun cebine koydu.Eline kadifenin dokusu gelince irkildi.Kadife kutuyu çıkartıp baktı.Biraz bekledikten sonra yavaşça kutuyu açtı.İçindeki yüzük,çevresindeki karanlığa rağmen parlıyordu.
Gözünden yaşların aktığını hissetti.Eğer Grace ölmeseydi bunu ona verecekti.
Elinin tersiyle yüzünü sildi.Burnunu çektikten sonra kutuyu cebine geri koydu.
Bunu birisine vermesi gerekiyordu.
+
''Neden sarışınları tercih ediyorsun? Yani,siyah saçlı birisi de olabilir...'' Sesi ilk çıktıındaki gibi kendine güvenli çıkmıyordu.Sesi sonlara doğru kısılmıştı.Scarlet yavaşça ona dönüp ''Belirli sebepleri var.'' dedi.Gözleri bir kumaş parçasıyla sarılmıştı.Yine de bu,Jeff'in korkunç hissetmesine engel olmuyordu.
Sonra aklına geldi.Scarlet'in üvey annesi sarışındı. ''Onun yüzünden mi? Jessica Barnes?''
Scarlet irkilerek geriye çekildi. ''Sakın.Sakın onun adını ağzına alma!'' Jeff konuşmaması gerektiğini anlamıştı.Scarlet biraz sakinleştikten sonra ''Evet,'' dedi. ''Lanet olsun ki,evet.''
Aralarında uzunca bir sessizlik oldu.Gelen metronun sesi duyulunca Jeff Scarlet'in elini tuttu. ''Unutmayın Bayan Barnes,eskiden sarışınımsı bir şeydim.''
Scarlet alaycı bir kahkaha attı.
+
Kız izlenildiğine yemin edebilirdi.
Metro durağına kadar arkasına bakmamıştı.Aslında bakmaya korkuyordu.Ama şimdi dışarıdan bir kahkaha duyunca düşünceleri doğrulanmıştı.
Titremesini durduramıyordu.
Titreyen elleriyle zorlukla çantasından elektroşokunu çıkarttı.Bunun yeterli olacağını umut ediyordu.
Metronun kapısı kapanırken derin bir nefes aldı.Yanılmıştı.İlk defa yanıldığı için mutluluk duyuyordu.
Metro hareket ederken ilk defa dışarıya baktı.Kimse yoktu.Belki de o sesler beyninin yaptığı bir oyundu.
Sarı saçlarını geriye doğru savururken elinin birisine çarptığını hissetti.Hızla arkasına dönüp ona baktı.
Yüzü boydan boya yarılmıştı.Elinde kırmızı bir kutu tutuyordu ve bırakacağa benzemiyordu.Adam dudaklarını zorla oynatarak ''Grace?'' dedi.
Kız toparlanarak ''Şey,benim adım Agnes...Grace değil.''
Adamın yeşil gözleri nefretle parladı. ''Gerçekten mi?''
Kız kafasını salladı.Adamın elindeki bıçağı fark etmesi birkaç saniyesini aldı.Ağzından ince bir çığlık yükselirken adam bıçağını yüzüne sapladı.
Kızın yanağı yarılmıştı.Acıyla yanağını tutarken geriye çekildi.Adam ''Sen...Sen Grace'sin!'' dedi nefretle.Kızın gözlerinden yaşlar akarken yeniden bıçağını kaldırdı.
+
Metroya bindikleri zaman Jeff'in sessiz kaldığını fark eden Scarlet Jeff'in elini sıktı. ''Ne oldu?''
Jeff tereddüt ettikten sonra eğilerek ölen kızın eline baktı.Yüzük parmağındaki yüzük,karanlığı aydınlatmaya yetecek kadar parlaktı.
''Liu...'' dedi yavaşça. ''Buraya gelmiş.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Proxy //jeff the killer
رعب---------------------------------------------------- Bir şansın olmasını istiyorsan,kaç. Ama fazla uzağa gidemezsin. Ölümden kaçamazsın çünkü. ---------------------------------------------------- ♥ Kitap Jeffrey'e ve Pakize'ye ( @ZombiePuding)...
