Evime gittim. Dosyayı açarken ellerim titriyordu. Açtım. Hayal kırıklığı. Dosyada ailemle ilgili hiçbir şey yoktu. Ama doğru dosyayı aldığımdan emindim. Çekinerek depoya gittim. Ayaklarım geri geri gidiyordu. Fakat gerçeği öğrenmek için bu depoya girmeliydim. İçeriden bağırış sesleri geliyordu. Kapı açıktı. Kendimi göstermeden izlemeye başladım. Ama bu benim karşılaştığım hırsızdı.Beni gördü ve bağırdı.
"Yüzsüz müsün kızım sen? Ne hakla buraya geliyorsun. Şu yediğim dayak var ya! Senin ve benden aldığın dosya yüzünden." dediklerinden hiçbir şey anlamama rağmen içim sızlamıştı. Arkamdan Sefer abi yaklaştı.
"Gel odama."
-
"Dosyayı aldın mı?" Başımı salladım ve dosyayı uzattım.
Bir süre dosyayı inceledikten sonra "Aferin Şebnem 'Panter' olmaya hak kazandın." bu habere bile sevinememiştim. Aklım hala o hırsızdaydı. O an aklıma bir fikir geldi. Artık bir Panter olduğuma göre , en üst mevkii, o çocuğu kurtarabilecek yetkiye sahiptim.
"Bırakın onu!"
"Sen ne hakla..."
"Panter!"
Hırsızı bıraktılar. Yanıma geldi. Yüzüne baktığımda yediği dayaktan acı çekmediğini farkettim.
"Şebnem Gürsoy ben. Yeni patronun sayılırım."
"Selim İnan ben. Yeni patronum sayılmazsın."
