Jungkook ağlayarak odasına gitti. Bende uçarak arkasından gittim. Her zamanki gibi kapısı açıktı ve o yatağına yatmış ağlıyordu. Yastığıyla yüzünü kapatmış, bana yüzü dönüktü. Yatağın kenarına oturdum ve ona baktım. Ne zaman ağlasa, kendimi o kadar çok kötü hissediyordum. Benim yüzümden ağlıyordu... eğer dün onu ıssırmasaydım o şimdi böyle olmazdı. Kalbimde bir parçalanma hissetmiştim. En iyisi onun abileriyle konuşmasına izin vermeliydim. Ama boynundaki yarayla olmaz. Ahhh... en iyisi ona telefonumu vereyim. Hiç olmazsa seslerini duysun
Ben:Jungkook...
Jungkook:Ne oldu?
Diyerek ağlamasına devam etti
Ben:Jungkook yüzüme bak
Yastığı bırakıp bana döndü. Hala ağlıyordu
Jungkook:Ne oldu?
Diyerek sorusunu tekrarladı. Elimle göz yaşlarını silerek
Ben:Ağlama
Dedim. O ise elimi yüzünden çekerek gözlerimin içine baktı
Jungkook:Kırmızı olmuşlar...
Ben:Evet biliyorum. Ama konu bu değil. Abilerinle konuşmayı çokmu istiyorsun?
Jungkook:Evet...
Ben:Onlarla konuşmana izin vereceğim. Ama yüz yüze değil
Jungkook:Neden?
Ben:O boynundaki yarayla olmaz
Jungkook:Bugünkü gibi saklarım. Hiç bir şey olmaz.
Ben:Jungkook, sen artık bir vampirsin... kan içmek isteyeceksin ve abilerine zarar vereceksin
Jungkook:Peki onlarla görüntülü konuşamaz mıyım?
Ben:Bugün onları gördün. Birkaç gün sonra onlarla görüntülü konuşursun.
Jungkook:Onlara vampir olmamdan bahsetmeyeceğim değilmi?
Ben:Evet
Jungkook:Peki neden? Onlar benim ölmemi istemez ki...
Ben:Bak Jungkook... bundan sonra hiç bir insana güvenmeyeceksin... ailene, abilerine, fanlarına... hiç bir insana...
Jungkook:Neden insanlara güvenemem ki...
Ben:Bunları sonra sana anlatırım
Jungkook:İlla ki burada mı yaşayacağım
Ben:Burada yaşamak zorundasın. Çünkü öğreneceğin çok şey var
Jungkook:Hmmm...
Ortada bir sessizlik vardı. Bu sessizliği ben bozdum
Ben:Eğer abilerinle konuşmak istersen telefonumu verebilirim
Jungkook:Ciddi misin...
Ben:Evet
Jungkook:Olur... yani sakıncası yoksa...
Gülümsedim ve güçlerimle telefonu odaya kadar getirdim
Jungkook:Bunu nasıl yaptın?
Ben:Zamanı geldiğinde hepsini öğreneceksin
Telefonu uzatarak ona verdim ve uçarak kapıya yöneldim. Tam odadan çıkacakken Jungkook seslendi. Onun seslenmesiyle arkama dönmem bir oldu
Jungkook:Şey... bugün sana söylediğim her şey için özür dilerim... çok sinirlenmiştim ve vampir olmanın ucube gibi olacağını düşündüm. Ama vampir olmak insan olmaktan daha güzele benziyor. Lütfen bugünü unutalım ve yarın daha güzel bir gün olsun
