HAYATA TUTUNMAK

1. Tanıtım

Merhaba ben Hayat.... Ne güzel bir isim değil mi? Kim bilir kaç anne kızına hayatım diyordur.. Hayatının onun için anlamsız olacağını düşünüyordur... Oysa benim annem koymamıştı adımı. Ya da beni hayatım diye kucağına almamıştı...

Ben yetimhane görevlileri tarafından bulunmuşum. Diğerleri gibi caminin önüne ya da banka bırakılmamışım... Çöp kutusuna atılmışım. Evet evet yanlış okumadınız o cani kadın beni daha 15 günlükken çöpe atmış.. Çöp atmaya gelen Hatice abla da beni görmüş ilk başta korkup çığlık atmış fakat gördüğünün bebek olduğunu anladığında hemen beni oradan alıp karakola götürmüş.. Doktor falan gelip beni muayene etmiş. Ailemi bulmaya çalışmışlar fakat hiçbir iz yokmuş. İyi ki de bulamamışlar.. Onlardan nefret ediyorum. Şu an ise yetimhanedeyim.

Odamda kardeşlerimle birlikte oturuyorum. Kardeş diyorum onlar için çünkü onlar benim kader ortaklarım...

Şu an da yanımda oturan Sude... O da benim gibi kimsesiz.. Onu ise parka bırakmışlar.. O kadar aile parkta çocukları kayboluyor diye ayaklanıyor Sude'nin ailesi ise hiç acımadan kızını parka bırakıp gidiyorlar. Tuhaf gerçekten çok tuhaf...

Bildiğimiz kendimizle ilgili çok hikaye var ama içlerinden birkaç kişinin ailesi çocuklarını direkt buraya getirmişler. Diğerlerini hep bir yere birakılmışlar.. Buraya bırakılanlar ailesi tarafından yoksulluk nedeniyle sevilerek bırakılanlar genelde bu yüzden aileleri ile görüşüyorlar. Onları mutlu görmek hoşuma gidiyor.

Nazlı tam karşımda kendi yatağında oturuyor. Onunki bizim hikayemizden daha klişe... Caminin kapısına bırakılmış, imam tarafından bulunup karakola götürülmüş. Oradan da buraya yollanmış. Çocukluğundan nazlı olacağını belliymiş o yüzden Elif abla adını Nazlı koymuş..

Ve son olarak ailemin diğer üyesi Hira... O annesiyle görüşüyor. Annesiyle ona üzülüyorum aslında. Babası annesi karnı burnunda terk etmiş. Oysa Sibel abla - Hiranın annesi- sevdiği adam için ailesine karşı çıkmış. Sevdiği adam onu bıraktığında gitmişti ailesine ama kapı suratına kapanmıştı.. Çocuğuyla dertleşıyormuş, yarı aç geziyormuş. Ama doğumdan sonra onun aç kalmasına dayanamamış. Açlıktan sütü gelmiyormuş. Çocuğunu buraya vermiş kendide burada yatılı çalışan olarak işe girmiş. Ben kendimi bildim bileli burada çalışıyor ve kızıyla mutlu..

Biz hepimiz 16 yaşındayız zaten yaşlarımız ve okullarımız aynı diye aynı yatakhanede kalıyoruz. Hepimiz birlikte kaldığımız için mutluyuz.