Bulut'a ne cevap vereceğimi bilmiyorum oysa ne kadar da huzurlu oluyorum onun yanındayken. Neden evet demedimki?! Niye düşünmem lazım diye saçmasapan bir cümle kurdum ki sanki...
O gün hiç gelmedi yanıma konuştuktan sonra.. İçini açmıştı bana... Anlatmıştı hayatını... Ben birde kapalı kutu diyordum çocuk için... Oysa o her şeyini anlattı bana..
Eee daha ne istiyordum ki ben... "Evet ben de istiyorum" deseydim ya.. Ooff..
Okuldan çıktıktan sonra kızlardan ayrı tek başıma yürümeye başlamıştım ki çocuk parkı görünce bir banka oturdum. Bir süre çocukları izledikten sonra yanımda hareketlenme oldu. Yanıma döndüğümde onu görmeyi beklemiyordum...
"selam, nasılsın" dedi. "iyiyim Koray sen?" dedim gülümseyerek... "iyi bende seni gördüm fazla düşünceli geldin gözüme bende geldim yanına belki yardım edebilirim?" dediğinde tekrar gülümsedim ama sonra düz bir ifadeyle "bana Bulutu anlatsana? Yani şey.. O nasıl biri? Niye seni sevmiyor mesela? Yada diğer arkadaşlarına karşı nasıl birisi?" dediğimde Koray bir süre sessiz kaldı sonra anlatmaya başladı..
"Ben Bulutu eskiden beri tanırım.. Yani ilkokuldan beri... Ortaokulda farklı bir okula gitmiştim ama lisede yine onunlayım gördüğün gibi.. Onun beni sevmemesine gelincee... Onunla ilkokuldayken çok iyi arkadaştık ama sonra ben okulu değiştireceğim söyleyince kavga ettik. Biz onunla ilk arkadaş olduğumuzda birbirimize söz vermiştik hiç ayrılmicaz diye... Ben okulumu değiştirince ben sözümü tutmadım gibi düşündü Bulut... Oysa o benim için hala çok değerli... Ve ben sözümden hiç dönmedim.. Sırf bu yüzden onun babasının okuluna kaydımı yaptırdım ama liseye başladığımda bana nefretle bakan bir Bulutla karşılaştım.. Ben sözümü tuttum onu bırakmadım geri geldim ama o sözünü nefrete dönüştürdü... Bak.... Bulut annesi öldükten sonra çok değişti.... Yani eskisi gibi olmadı bir daha... Karşısındakini düşünmeyen birine döndü... Sadece eğlencesi önemli oldu onun için... Ben onu artık tanıyamıyorum... Belki bana inanmayabilirsin ama doğruyu söylüyorum. Şuan onunla arkadaş olmasamda onu benden daha iyi kimse tanıyamaz.. O birine yaklaşıyor ya çıkarı vardır ya da takıntı haline getirmiştir.. "
Dediğinde ne diyeceğimi şaşırmıştım. Koray başka bir şey söylemeden kalkıp gitti ben ise öylece orada kalıp düşünmeye devam etmiştim.... Ben ne yapacaktım şimdi kime güvenecektim... Ne diyecektim Buluta... Beni kullanıyormuydu yada takmışmıydı bana? Ooofffff ben napcam yaaa..... Parka gelmem iyi oldu galiba yani Bulutu Korayın ağzından dinlemiş oldum ama ya yalan söylüyorsa..... Ya Bulut yalan söylüyorsa...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATA TUTUNMAK
Ficção AdolescenteUnutulmuşların; bırakılmışların ;terk edilmişlerin: bir arada hayata tutunmalarının hikayesi.....