kasım • ezhel

ek bölüm

Sercan,

Bu mektubu sana yazma amacım kendimi ifade edebilmek.

Şu dünyada en özleyeceğim şey sen olacaksın. Kısa bir süre içerisinde beni o kadar mutlu ettin ki... Sana bunun için teşekkür ederim.

Ve ben seni cidden sevdim Sercan, bana sevmeyi öğrettin. Bunun için de teşekkür ederim.

Hayatıma yanlış, doğru bir sürü şey kattın. Sen olmasan hayatım bomboş olurdu.

Beni unutamayacağını biliyorum ama yukarıdayım, seni izliyorum. Bunu düşün. Ve kendini çok üzme, hani görüyorum ya?

Komik değildi, tamam.

Bir insan ölürken bile bu kadar mizah yapamaz ya...

Sercan ben bugün öleceğimi biliyordum zaten. Sadece sana belli etmek istemedim. Ama hayat yaşamak için çok boş geliyordu.

Baş dönmelerim artmıştı, ateşim çıkmıştı. Kanseri atlattın demişlerdi fakat atlatmadığımı hissediyordum.

Geri geleceğini biliyordum. Beni asla bırakmadı.

Büyükannemle konuştum, tüm param senin. Evim de senin. Hepsi sana kalsın. Verecek başka kimsem yok.

Tek ailem sendin benim. Arkadaşım, sevgilim. Hayat arkadaşım...

İki ayda bana bunları kattığın için teşekkür ederim.

Benden çok mutlu olmayı hak ediyorsun. Acımı unut. Başkasını bul. Bir de çocuk yap. Ama beni tam olarak unutmanı istemiyorum. Ölürken bencil ölüyorum, şaka gibi.

Kız olursa adımı koyarsın artık.

Sercan, ben seni severek öldüm.

Sen de beni unutmadan yaşa. Yoluna çıkmak istemiyorum, ama beni unutma. Arada bir aklına geleyim, güzel zamanlar geçirdik.

Sanırım en çok gözlerimin içine bakarak Kasım'ım diyişini özleyeceğim.

Kendine benim yerime çok iyi bak. Sakın peşimden gelmeye de yeltenme.

Seni burada görürsem bozuşuruz.

-Defne Kasım.