"Gab !!! Uuwi na ko. Ok ka na ba or sabay na kita. Lumalakas na ang ulan" -kara
"Di na kara salamat sabi ni mang ed malapit na siya"
"Sure ka ah..text ka pag di kapa nakauwi papasundo kita." -kara
"Sige salamat kara. Ingat kayo"
At tuluyan nang umalis sila kara grabe lakas ng ulan.
*Bow chika bow wow,
That's what my baby says
Mow mow mow and my and
My heart starts pumpin'
Chika chika choo whop
Never gonna stop
Gitchi gitchi go means
I-*
"Yoboseyo?" -sagot ko sa cellphone ko
"Iha! Baka matagalan ako. Ang traffic pala dito pag umuulan. Pag may kaibigan kang masasakyan sumakay ka na basta tunawag ka" -mang ed.
"Ok po mang ed salamat po. Ingat kayo" - hayss so paano ako uuwi nitoh? Mag lalakad nalang ako.
Nang makalabas nako ng campus grabe wala pala akong payong..basang basa ako..
Biglang may humintong lalaki sa harap ko nang naka bike..
"Sakay ka na"
"...UNGGOY?!"
"Maka unggoy toh sakay na lumalakas ang ulan"
No choice ako kesa naman mag lakad ako kahit ayaw ko kaylangan kong makauwi agad.
Sumakay na ko sa likod ng bike..kumapit lang ako sa upuan ko
"Oi kumapit ka nang maayos baka pag nahulog ka ako pa magbayad ng pang hospital" - unggoy
Wala talagang modo. Pero salamat.
Umakap nalang ako sakaniya kahit ayaw ko grabeee....ang...ang bango niya .."yuck gab wag ka nga mangmanyak" - sabe ng mga brain cells ko.
Hinatid na niya ako sa bahay namin
"Ahh unggoy! Salamat :) " - sabay takbo papasok ng bahay.
