KORKUSUZ

2.BÖLÜM JOURNEY (YOLCULUK)

Önümüzde kocaman bir kapı duruyordu.Kapı yavaş yavaş açıldıkça gerginlik artıyordu.Ardından kapı açıldı.İçeri giren güneş ışığı gözlerimizi alıyordu.Herkes ışıktan korunmak için gözlerini kıstı.En azından güneş ışığı görebilmek az da olsa beni rahatlatmıştı.Bizi uçağa bindirdiler.Uçakta kimsenin ağzını çıt açmıyor,herkes derin derin düşünüyordu.Kafamı sola çevirdiğimde küçük bir kız çocuğu duruyordu yaklaşık on bir yaşında olduğunu düşündüm.Yavaşça yanına yaklaştım ve:"Merhaba." Dedim.Sesimin iyi ve mutlu çıkması için dua ettim.Ama kız sanki beni duymamıştı.Kafasını yaslamış dışarı bakıyordu.Yanına oturdum ve:"Oturmamın bir sakıncası var mı?"diye sordum."Kız hayır anlamında başını salladı."Ben Ronnie." Dedim.Kız bu sefer cevap verdi ve:"Bende Joanne." Dedi.Ardından bana döndü:"Biz suçsuzduk değil mi?Ama yine de ailemizi katlettiler.Söylesene neden yaptılar bunu?Dedi.Sesi oldukça üzgün çıkıyordu.Kızı teselli etmek için çabaladım ve:"Bende ailemi kaybettim.Bunun acısını bilirim."dedim.Kız bana döndü.Nefret kusarcasına:"Ama ne yazık ki lanet olası sorunlar yüzünden canımız yandı!!!Bir şey söylemedim.Dünya için savaşmak en büyük sorumluluktu.Fakat bu ailemizi öldürmeleri için bir sebep değildi hatta tüm ülkeyi öldürmeleri için bir sebep değildi.Kız tekrar bana döndü ve:"Farz et ki amacımıza ulaştık.Ne sanıyorsun?Bizi kahraman filan mı ilan edecekler?Ben söyleyeyim HAYIR!!! Herkes tarafından ölüp gideceğiz.Yetim bir çocuk olacağım ve hiçbirimiz asla eski hayatımıza geri dönemeyeceğiz!!!Bu çocuk düşündüğümden zeki çıkmıştı.Kıza döndüm ve:"Bıçağın var mı? Diye sordum.Kız evet anlamında başını salladı ve bıçağını çıkardı.Bıçağını aldım ve:"Ne
İçin savaşacaksın biliyor musun?Seni ailenden koparanlar için.Seni işlerine ortak etmek isteyen,asıl amaçları dünyayı kurtarmak değil,Kahraman gibi görünmek olan insanlar için savaş.Dedim.Kız beni pür dikkat dinliyordu söylediklerimi anlamışçasına başını salladı.En sonunda uçak durdu.Hepimiz uçaktan inerken kızın elini tuttum.Eğitmenimize:"Ne yapacağız şimdi?" Diye sordum.Eğitmen çok soğuk biriydi.Bana döndü ve :"Eğitileceksiniz,dedi.Her şeyi tam saatinde yapacaksınız.Aksi taktirde bu sizin için hiç iyi olmaz",dedi.Kafamda soru işaretleri dönüyordu ardından:"Peki ya yapmazsak?Başarısız olursak?"Diye sordum.Eğitmen tekrar bana döndü ve:"Olmak zorundasınız.Seçeneğiniz yok.Eğer bunun aksini düşünürseniz bu sizin için iyi olmaz."dedi.Ardından bir soru daha sormama izin vermeden itiştire kakıştıra uçaktan indirdiler.Gideceğimiz yer hakkında hiçbir fikrim yoktu.Bildiğim tek şey artık herşeyin çok farklı olacağıydı.