KORKUSUZ

INFINITIE

Hayatımın farklı olacağını buraya geldiğimden beri biliyordum zaten.Bu yüzden olacakları düşünmüştüm.Ama elimdeki herşeyi kaybedebileceğimi hiç düşünmemiştim.Ölmek seçebileceğim en iyi seçenek olurdu herhalde.Ama ölürsem ardımda bıraktıklarım ne olacaktı?Daha doğrusu kim olacaktı?Kaybetmekten korktuğum tek bir kişi vardı o da Brad'di.Ve şimdi yok!Yanımda olmasını istemiyorum sadece onu buradan çıkarmak istiyordum.Çünkü arkasında bıraktığı bir ailesi var ve onlar için yaşamalıydı.En azından daha uzun bir süre yaşamalıydı.En çok ta planlarımın işe yaramayıp başkalarına zarar vermesinden nefret ediyorum!Dünyada oksijen fazlalığından başka bir şey yaratmıyorum.Etrafıma sürekli tehlike saçıyorum!Dışarıda bir hayat var ve bizi bundan mahrum bırakıyorlar.Joanne benim yüzümden ölmüştü.Onu koruyabilirdim.Ama yapamadım.Söylediğim gibi oksijen fazlalığından başka bir şey değilim.İnsanların karakterlerini değiştiremezsiniz.Örneğin kaplumbağayla tavşanın yarışında tavşanın bir sebeple durması ve kaplumbağanın onu geçmesi kaplumbağanın daha hızlı olduğu anlamına gelmez.Tavşanın bir sebeple durduğu anlamına gelir.Çünkü yavaş olmak kaplumbağanın doğasında vardır.Hayatın akışını durduramazsınız,rüzgarın esmesini engelleyemezsiniz ya da kelebeğin daha uzun süre yaşamasını sağlayamazsınız.O anda bir şey kafama "dank" etti.Ya yaparsak?Hayat imkansız dediklerimizin bile zıttı olmuşken neden olmasın?Buradan çıkarsam tek kendimi değil herkesin hayatını kurtarırım.Bu yüzden daha mantıklı olmalıydım.Düşünmek için fazla zamanım yok,ama hata yapabilecek kadar lüksüm de yok.Bu yüzden bir an önce harekete geçmeliyim...Evet yapacağım...Brad için...Joanne için...