KORKUSUZ

1.BÖLÜM NOVICE (ACEMİ)

Uyandığımda sıcacık yatağımda olacağıma bir deney labovatuarındaydım.Hareket etmek için ayağa kalkmaya çalıştım ama makinelere bağlanmıştım.Etrafı bulanık görüyordum.Önümde bir sürü beyaz önlüklü adam duruyordu ve yanımdaysa benim gibi yirmi kişi makinelere bağlanmış şekilde etrafa bakınıyordu.Sinirlerim bozulmuştu.Makinelerden kurtulmak için direndim ve beyaz önlüklü adama:"Lanet olsun!!!Bırakın beni!!" Diye bağırdım.Az sonra adam yanıma geldi ve iğneyi tak diye koluma soktu.Aradan geçen süreyi hatırlamıyorum ama uyandığımda hâla aynı yerdeydim.Fakat bu sefer makinelere bağlı değildim.Bunun bir rüya olması umudu artık suya düşmüştü.Yavaşça adamın yanına gittim ve:"Kimsiniz siz?Bize ne yapıyorsunuz?Burada ne işim var?" Diye soru yağmuruna tuttum.Adam gayet sakin bir ifadeyle yüzüme baktı.Bir şey söylemesini bekledim ama kafasını çevirip tüplerle uğraşmaya devam etti.Gerçekten çok sinirlenmiştim.Daha soyadımı bile hatırlamıyorken bu soruları bile çok görüyorlardı bana.Ardından tekrar adama döndüm ve"Şaka mı bu?Gerçekten hiçbirşey söylemeyecek misiniz?" Sesim biraz sinirli çıkmıştı.Adam bunu anladı biraz daha ciddileşti ve:"Sorularını şurada duran bayan Leighton'a sor."Dedi.İşaret ettiği kadına doğru yürüdüm.Kadın beni fark edince gülümsedi.Bende gülümsemek için çabaladım ama hâla olayın şokunda olduğum için gülümseyemedim.Kadına iyice yaklaştıktan sonra:"Herhalde bu sefer sorularıma cevap verecek birini buldum.Neredeyim ben?Ne yapıyorsunuz bize?"diye yönelttim sorularımı.Kadın elindeki listeye baktı ve:"Sen Ronnie Stonbridge olmalısın."dedi.Adımın Ronnie olduğunu biliyordum fakat soyadımın Stonbridge olduğunu daha yeni öğrenmiştim.Evet anlamında başımı salladım.Kadın olayı anlamış olmalı ki bana baktı,ve gülümseyerek:"Soyadını hatırlayamıyor olman çok normal."dedi.Ardından:"Dünyamız çok yakında maalesef bir örgütün eline geçecek.Bu örgütün amacı; Kıyameti gerçekleştirip dünya hayatına son vermek ve yeniden doğuş gerçekleştirmek.Maalesef bu mümkün değil fakat onlar böyle düşünmüyor.Burada senin gibi 20 kişi var. 3 hafta boyunca gizli bir yerde eğitileceksiniz.Daha sonraysa kimsenin cesaret edemediği yerlerden geçip o örgütün bulunduğu yere saldıracaksınız." Cümlesi bittiğinde aileme ne olduğunu sormak istedim ve:"Peki ya ailem?Onlar iyiler mi?" Diye sordum.Kadının yüzündeki mutlu ifade bir anda sönük bir ifadeye dönüştü ve:"Yaşadığınız ülke olan ChesMill maalesef şehit oldu."Dedi.İnanamıyordum.Örgütten bahsediyorlardı ama bir ülkeyi sadece 20 kişi için katletmişlerdi.Sinirlendim ve:"Örgütten bahsediyorsunuz ama sizin bu yaptığınız ne peki?20 kişi için bir ülkeyi katlettiniz.Ailemizi öldürdünüz.Peki sizin onlardan farkınız ne?!! Dedim.Kadın cevap vermedi.Ardından tekrar direttim ve:"Peki neden ben?Bunu nasıl seçtiniz?"diye sordum.Kadın:"Ülke arası kura çektik."dedi.Ardından herkes sıra olmaya başladı.Kadın bir anda elime silah tutuşturdu ve:"Hadi,sende sıraya geç."dedi."Artık hazırsın."