Son birkaç aydır beraber yemek yiyoruz, sohbetlerimiz de git gide güzelleşiyor. Konuşmanın büyük bir kısmında konuşan ben olsam da beni dinlemen ve zaman ayırman oldukça hoş.
Şu an yanımdasın gerçi, son dersi asmış, saçma sapan anılarımı anlatıyorum sana.
"Cidden hayatımın bu kadar saçma şeylerden oluştuğunu hiç fark etmemiştim." dedim gülerek.
"Hiç de bile, aslında bu kadar güzel bir çocukluk yaşamanı oldukça kıskandım."
Yine sakinsin, fazla sakinsin.
"Neden kendinden daha sık bahsetmiyorsun peki? Pek konuşkan bir tip değilsin sanırım."
"Annem ve babam fazla konuşursam beni döver, biraz daha o tozdan— Neyse, pek önemli değil." dedikten sonra gülümsedin ve dediklerini rastgele bir şeyler geveleyerek geçiştirmeye çalıştın.
"Ben senin canını yakacak bir şeyi asla yapmam Renjun, asla."
İkimizde konuşmaya utandık, böylece sustuk ve zil çoktan çalmış olsa bile yemeğimizi yemeye devam ettik.
Dediklerimi açıklamama gerek yoktu, yanmaya başlayan yüzün ve benim kesilen nefesim her şeyi kesinlikle ele veriyordu. Sana bakabilecek cesareti kendimde bulduğumda hafifçe döndüm, yüzünün aldığı şekli merak ediyordum.
Gülümsüyordun, içten bir şekilde. Gözlerin yaşarırken gülümsemeye devam ediyorsun, öncekinden daha parlak bu sefer.
"Gülümsemeyi hak ediyorsun Renjun, keşke sana daha fazlasını verebilsem. Hak ettiğinden fazlasını vermeyi ne kadar çok isterdim bir bilsen." demek isterdim, fakat ben söylemeye fırsat bulamadan bana sıkıca sarıldın.
"Teşekkür ederim Jaemin-ah."
••••
Sanırım bir-iki şey açığa çıktı bu bölüm, ileride olacakları hemen hemen tahmin edebilirsiniz (?)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
disappear||nomin
FanfictionHer geçen gün biraz daha kayboluyorum Lee Jeno, özür dilerim. (Şaşırtıcı olabilir ama angst değil.) lee jeno x na jaemin [mini fic]
