Bana bakarak karşımda dikiliyordu.
"Bu iş geçen restaurantta yanında olan adamın başının altından mı çıktı?" dedi.
Bana sizi sırayla mı gönderiyorlar anlamıyorum ki yaa.
Sakin bir ses tonuyla "Hayır."dedim.
"Yalan söylemeye telefon konuşmanı duydum." dedi.
Dinledim demiyor da.
"Hayır onun bu olayla bir alakası yok. Hem ayrıca sanane." dedim.
"Şu haline bak. Sen hala sanane diyorsun. Bu kadar mı umursamazsın gerçekten. Kendini geçtim Matio'yu ne hale getirdiğinden haberin varmı?" dedi.
"Matio'nun avukatı mı oldun şimdide.
Hem işine baksana sen ya ." dedim.
"Çocuk gibi davranmayı kes artık." dedi ve cevap vermemi beklemeden mutfaktan çıktı.
Arkasından mal mal bakıyordum.
Bu bana hangi hakla çocuk gibi davranmayı kes diyebilmişti.
Gerzek!
**Üç Hafta Sonra**
Sabah gözlerimi alarmın sesiyle açtım. Saat daha sabahın 7siydi .
Bugün için güzel planlarım vardı.
Öncelikle güzel bir kahvaltı hazırlayacaktım.
Elimi yüzümü yıkayıp yatağımı topladım ve aşşağı indim.
Kahvaltıyı özene bezene hazırlamıştım. Bir kuş sütü eksikti.
Yukarı çıkıp Matio'nun odasına daldım. Hep o mu yapacaktı?
Camın yanına gidip perdeyi sonuna kadar açtım. Matio ağzında birşeyler geveledi ama anlamadım.
Yanına gidip yastığı başının altından çektim.
Bu yaptığıma da aldırmayıp uyumaya devam edince masanın üzerindeki su dolu bardak dikkatimi çekti.
Bunu yaparsam bana geri dönüşü kötü olurdu ama olsun.
Bardağı elime alıp yüzüne doğru boşalttım.
Matio sıçrayarak yataktan kalktı. Gözleri iri iri açılmış , ağzı o şeklini almış bir şekilde bana bakıyordu.
Gülmemek için kendimi zor tutuyorum ki dayanamayıp gülmeye başladım. Matio kolumdan tutup beni yatağa doğru çekti.
Kollarımı tutup beni gıdıklamaya başladı. Aslında daha çok karnımı deşiyordu ama gülmekten kendimi alamıyorum. Artık çatlama derecesine gelmiştim ama elinden kurtulamıyordum. Gülmekten gözümden yaş gelmişti ve karnım ağrımıştı.
Uzun zamandır böyle gülmemiştim. Bu zorla güldürmek olsa da.
Matioya " Yaa Matioooo yeterrrr! Bırakkkk!" diye bağırmaya başladım.
Ağlamaya başlayacaktım artık.
Matio da yorulmuş olmalı ki beni bırakıp yatağa uzandı.
Gözlerimde ki yaşları silip. Bende yatağa uzanıp Matio gibi tavanı izlemeye başladım.
Içimde bir burukluk , eksiklik hissediyordum. Ne olduğunu bilmiyordum. Arada bi oluyordu ve ben kendimi cidden kötü hissediyordum. Durduk yere ağlama isteğiyle doluyordum.
Normalde kolay ağlayan bir insan değildim ama yaşadıklarımdan olsa gerek çoğu şeye duygulanıp ağlıyordum.
Kendime çeki düzen verecektim bundan sonra herşeye ağlamak yoktu.
Kimsenin bana acımasını istemiyordum.
Ben güçlü biriydim.
