Rode rozen (Sabra en Abdel)

Hoofdstuk 6

De laatste tijd was ik minder druk met werken. Eindelijk had ik wat vrije tijd voor mezelf, geen baas die me werk geeft of op me vingers let. Heerlijk een paar dagen rust. Ik had besloten me kamer eens flink schoon te boenen en op te ruimen. Had de afgelopen jaren heel wat zooi rond laten slingeren waar ik eigenlijk nooit naar om keek. Ik had een grote kast waarin allemaal kleine la's waren, elk laatje had zo een thema. In de ene zaten belangrijke formulieren en in de andere diploma's van school. Dit soort papieren hoor ik netjes op te bergen, dus haalde ik wat mappen te voorschijn waarin ik alles netjes sorteerde. Me broer Fikri kwam nog even de vuilniszakken dichtknopen, alsof Sabra dat niet zelf kan. "He krullenbol, wil je wat te eten of drinken? Mama heeft lekkere soep gemaakt." "Nee bedankt, maar wat te drinken zou ik lekker vinden.." Fikri was zo lief en behulpzaam. Hij bracht me een lekker groot glas sinas met ijsklontjes. Na twee uur zwoegen had ik lekker alles geordend en zag het er een stuk netter uit als van tevoren. Me moeder kwam nog even checken of ik het 'ECHT' zo netjes had gedaan als dat ik naar beneden gilde. "Tbark Allah lieverd haha, je kan wel opruimen he!" "Ja mama, zal wel moeten he als ik getrouwd ben moet dat ook!" "Mijn lieve dochter, als jij trouwt doe je samen met je man het huishouden. Vroeger was het alleen de vrouw nu is de jonge generatie veel wijzer geworden en mannen zijn veel opener, jij hoeft nooit meer alleen te werken thuis. Jou man helpt jou insh Allah." "Dankje mama.." *Zucht..* Ik voelde me duizelig en ben na het opruimen direct gaan slapen zodat ik morgen lekker met me nicht kon afspreken om iets leuks te doen.

Die ochtend werd ik zoals gewoonlijk 7 uur wakker, ik keek kwaad naar me wekker en draaide me om. Toen heb ik nog weg gedoezeld tot 10 uur en langer lukte me niet. Ik belde me nicht Leyla op, ze woonde hier om de hoek en was 22 jaar. Het is een leuke meid, zit nog op school en is niet getrouwd. Vroeger was ze een moeilijk meisje, ze ging uit en rookte, alles wat Allah verboden had. Alhamdullilah is ze op het goede pad gekomen. Ik ben altijd trots op haar en steun haar ook. Samen volgen we islamitische geloofsleer om zo onze imaan op peil te houden. Zij draagt nog geen hoofddoek maar ze wilt het graag. Bang voor shitaan maar ook bang voor reacties.

"Salaaam alikoem habiba inoeee, hoe gaat het met je?" "Alikoem salaam Leyla inoeee haha alhamdullilah goed en met u?" "Alhamdullilah! Kifesh wat jij doen? Leven he dagje vrij, zullen we naar België gaan het is nu nog vroeg." "Wejow België, wat wil je daar doen?" "Nou Sabraatje in België verkopen ze prachtige jurken en omdat ik binnekort jou bruiloft wil meemaken wil ik een jurk kopen haha!" "Doe normaal gekkerd, ik trouw niet dus koop maar geen jurk." "Ewa ik kom je 12 uur ophalen we gaan gewoon shoppen en lekker uit eten, zeg tegen je moeder dat me moeder ook vanmiddag komt ze had nieuwe foto's van Marokko gevonden."

Samen met Leyla reden we naar België. Onderweg hadden we het over van alles. Leyla had een jongen leren kennen die serieus wilde zijn met haar en insha Allah wilde trouwen. Hij werkte hard en had een leuke huisje in de buurt. Leyla is een pienter meisje, ze kiest nogal nauwkeurig en is oplettend. Ze vindt hem wel leuk hoor, maar ze is bang dat het fout gaat en haar hart voor niks weggeeft. Ze heeft in haar verleden zovaak liefdesverdriet gehad dat het dus moeilijk is om liefde te geven en te krijgen.

In België hebben we heerlijk gewinkelt. Ik had een mooie takshita gekocht, prachtig blauw met oranje versiering. Daarna hebben we in een leuk Marokkaans tentje gegeten. Eindelijk weer eens Harira, daar had ik zo'n zin in. Harira maakt me moeder alleen in de Ramadan. Buiten de Ramadan vind ze het niet leuk. Harira is speciaal voor de Ramadan zegt ze dan. Ik daarintegen ben heel makkelijk, ik eet alles wat los en vast zit zolang het maar eet baar is.

Onderweg terug naar Nederland hadden we pech met de auto. Dikke pech, Leyla had een lekke band! Daar stonden we dan aan de snelweg. Leyla belde haar broer op om te vragen of hij kon komen en hij kwam direct. Na een 2 uur kwam haar broer aanrijden, ik zag dat er iemand naast zat maar kon niet zien wie. Aangekomen stapte er aan de passagiers kant een grote man uit, het was..