Seulgi's POV
Seul, can we be friends?
Seul, can we be friends?
Seul, can we be friends?
Tanong ni Irene sa akin. Itong mga katagang 'to ang nagpabalik balik sa aking isipan. Gulat akong napatingin sa kanya.
Agad naman akong namula at napangiti habang tinitingnan siyang nakayuko at mapansin na di siya mapakali. Inangat ko ang kanyang ulo
at masinsinang tiningnan sa kanyang mga mata... Sa kanyang mga mata na tilang nangungusap. Agad akong mapangiti nang masilayan ang kanyang
napakaamong mukha sa malapitan.
"Yes, we can..." Sagot ko sabay ang isang napakalaking ngiti... Pati na rin ang aking ga mata ay nakangiti... Nakita ko ang biglang pagsigla
at pagliwanag ng mukha ni Irene. Sa aking mga nasisilayan ngayon, tila ako ay unti-unting nahuhulog na sa kanya. If only I can ask you Irene,
the kid whom I kept on looking for years... If only I can ask you now that if you could be mine Irene.... I would without second thoughts...
I would ask you.... If only I can Irene... Hay nako Seul, eto na nga sinasabi mo...
dugdug dugdug
Joohyun's POV
Inangat ni Seulgi ang aking ulo at masinsinang tiningnan ang aking mukha... Hindi ko siya makuhang tingnan sa kanyang mga mata ng diretso dahil
sa ako ay nahihiya... At dahil sa ako ay unti-unting nahuhulog sa kanya... Simula nung mga bata pa kami ay may pagtingin na ako sa kanya... Kung kaya't
ay napakasaya ko nung unang araw ng klase na nakita ko yung taong matagal ko nang hinahanap... "Yes, we can." Sagot niya sabay ng isang napakalaki at
napakatamis na ngiti.
dugdug dugdug
Agad namang lumiwanag ang aking pagmumukha at napangiti... Dahil sa sobra kong saya, agad akong napayakap kay Seulgi... Nung bumitaw na ako, agad
ko siyang tiningnan at nagulat ako sa kanyang reaksyon. "OH MY GOSH I'M SO SORRY NABIGLA KASI AKO DAHIL ANG SAYA KO >3<" Nako Hyun kalma lang self...
Natawa rin ako sa dahil sa nabigla at nanigas si Seulgi sa kanyang ikinatayuan. "Starting now friends na tayo ha! Wala nang bawian..." Laking ngiti at
parang isang batang paslit na paninigurado ko sa kanya. Last na talaga Hyun kapalan mo muna mukha mo ng onti... "Now since it is official na friends na tayo,
can I have your number?" Pagpapacute na tanong ko sa kanya... Agad kong napansin na tila nagpipigil ng ngiti si Seul sa pinaggagawa ko ngayon. Hay naku Irene
kung ano-ano nalang ang kaya mong gawin para mapansin ka ni Seul.
Agad kong dinukot sa aking bulsa ang aking phone at ibinigay kay Seulgi. Daling-dali naman
niyang kinuha at tinype ang kanyang numero sa aking telepono... "Yan ha friends na tayo" Paninigurado ko ulit sa kanya. Napangiti at tumango naman si Seul.
"Oo naman Irene... Friends :)" Ngiting sagot niya sa akin... Napangiti naman ako nang napakalaki... Heart behave please :3... "Seul, mauuna na pala ako...
susunduin kasi ako..." Paalam ko sa kanya... "Mag-iingat ka Irene" tugon niya... Agad naman akong napangiti at lumabas na ng library. Agad akong pumunta sa cr
at napahawak sa aking dibdib... Ang lakas... Seul, kung alam mo lang talaga kung ano ang aking nararamdaman... If only you know how much I adore you...
dugdug dugdug
~to be continued~
BINABASA MO ANG
If Eyes Could Speak | SeulRene Tagalog FanFiction
FanfictionIt starts where two students meet at their school. Both Irene and Seulgi's relationship had gone through secret dates for Seulgi is forbidden to be in a relationship. Would they choose what their hearts are beating or choose what their eyes are spea...
