Siyah Gökkuşağı

Hak etmiyorsun

Durması lazım dedim kendi kendime

Canım hiç olmadığından daha çok yanarken

Yüzümdeki nehir yavaşça bulanırken

Paramparça kırıklar döküldü kalbimden

Alevlendi içimdeki nefret sanki bunu beklercesine 

Kapattım gözlerimi bininci kez 

Bir o kadar da hıçkırık boğazıma dizilirken

Söyledim tekrardan,hak etmiyorsun...

Ne söylenebilirdi ki başka

Kelimelerin de bana yetmediği yerler vardı

Benim bile kendime yetemediğim zamanlar.

O zamanlar daha karanlık oluveriyor dünyam

Hüznümle beni kucaklayacak kimsem yokmuş gibi hissediyorum

Ve ilk defa istemeden haklı çıkıyorum