Siyah Gökkuşağı

Çığ

Kar yağıyor 

Üşüyen şehrin üzerine beyaz örtüsünü örtercesine

Etrafta insanların mutluluğunu belli eden sesleri

Benim avucumda ise bir kar tanesi

Eriyip yok oluyor gençliğim gibi

Hani nerede kardan adamım?

Nerede havucum,kömürlü ellerim?

Soğuk ilik ilik işliyor içime

Ama bir türlü geçemiyor ciğerimdeki ateşi

Dermansız bir nefes vücudumu tırmalayarak çıkıyor ağzımdan

Yine kendimi kara benzetiyorum

Üzerine basıp geçtikleri her kar tanesi benim sanki

Eziliyorum,küçülüyorum hiç var olmamışçasına

Sonra fark ediyorum ki ben ezmişim kendimi

Çığ olmuşum başkalarına gıpta ile bakarken

Üzerime yığıldı her şey benliğimden kaçarken

Neden başkasının mutluluğuna göz koymuştum ki?

Kendimde arasaydım bulurdum belki

İçimdeki neşeyi,kardan sonraki güneşi

                                                                                                                               8.02.2020    21.56

3 yıl sonra karın yağdığı ilk gün.