mijn stiefbroer de badboy (Voltooid)

hoofdstuk 6

Anna:

Ik loop voor, op naar de Harley van Marcos toe. Wacht tot hij achter mij aan loopt. Ik voel zoveel emoties door mij heen gaan. Van lust tot verdriet en pijn. Alles tegelijk ik weet niet goed wat ik moet voelen. Ik zou zo graag willen dat deze fijne avond nooit meer zou stoppen. Ik heb me in een lange tijd niet meer zo vrij gevoeld, maar zoals altijd komt er een einde aan en moet ik terug naar mijn leven zoals die is. Terug naar die te nette niet mijn smaak kleren, naar het ja en amen zegen tegen mijn moeder. Terug naar de opleiding die ik niet zelf heb gekozen. Terug naar mijn hel, mijn gevangenis. Mijn rot leven en het zou wel nooit meer zo fijn en goed worden tussen mij en Marcos. Dat doet me nog het meeste pijn. Ik moet eerlijk toegeven, dat ik toen ik hem leerde kennen op mijn zestiende al een knappe man vond. Hij was vierentwintig en geen straf om naar te kijken. Zijn vrienden Yorick en Dimitri warren ook super knap. Ik keek vaak stiekem uit mijn slaapkamerraam als ze aan het zwembad lagen, maar ze moesten nooit wat van mij hebben. Ik was voor Marcos denk ik een indringer in zijn huis enz. en voor hun allemaal maar een saaie pief. Tenminste dat dachten ze. Want saai was ik hele maal niet buitenshuis. Maar goed, nu heb ik ze beter leren kennen vanavond en zij mij en ik vond het echt heel gezellig. Maar mijn moeder laat me echt niet met hun om gaan. Alles spookt door mijn hoofd heen. Ondertussen is Marcos al op zijn motor gaan zitten en geeft mij zijn hand aan zo, dat ik makkelijker achterop kan stappen. Ik heb zijn hand helemaal niet nodig maar neem het toch maar aan om dat het zon lief gebaar is. Als ik goed zit en mijn helm goed vast zit, rijdt Marcos weg, op weg naar mijn hel. Er rollen onder weg naar huis stilletjes wat tranen over mijn wangen naar beneden. Nu denk je natuurlijk dat ik zo jankwijf ben, maar ik huil eigenlijk nooit... Alleen nu. Nu op dit moment realiseer ik me meer dan ooit wat ik alle maal mis. Het steekt door mijn hart heen. Ik ben bang, iets wat ik ook niet snel ben. Maar ik ben bang om te horen dat ik al snel met Kris moet trouwen de man die ik niet wil de man, die ik sinds mijn tienertijd al haat. Uit de grond van mijn hart, maar ik wil helemaal niet terug. Ik wil weg! Nooit meer teruggaan. Als ze zeggen, dat ik met Kris moet trouwen dan pak ik al mijn spullen en ben ik weg. Ook al heb ik nergens wat om heen te gaan. Ja Noah heeft een tijdelijke verblijf plaats aan geboden, daar kan ik heen. Anders zie ik wel. Ik haat mijn moeder voor wat ze me nu aan doet. Dat Peter mijn stiefvader er mee in stemt. Maar ja, waarom zou hij ook niet. Kris zijn vader is een onderdirecteur in zijn bedrijf. Ik wil niet, ik wil bij Marcos blijven. Ik wil dat deze nacht nooit meer overgaat dat de tijd stil blijft staan, of dat hij mij ergens anders mee naar toeneemt. Weg van alles. Maar wie hou ik voor de gek, dat kan niet! Hij gaat weer terug naar zijn normale leven en ik weer terug naar mijn leven. We zien elkaar alleen met feestdagen en als hij bij een etentje is. Of als ik hem misschien naar zijn appartement boven de garage zie gaan. Dan zullen we alleen maar hoi tegen elkaar zegen waarschijnlijk. Nou wat een vooruitzicht. Ik zie het huis al dichter bij komen en hij draait de lange oprijlaan in. Nou daar gaan we. De lampen van het huis branden nog helaas voor mij betekent dat, dat mama nog wakker is. Het is al 3 uur, ik had gehoopt dat ze het op zou geven en al in bed zou liggen. Ik pak Marcos nog ietsjes steviger vast. en slik hard. Nou daar gaan we!

Marcos:

We zijn onder weg terug naar huis. Ze is zo stil. Geen vrolijk gelach meer of geschreeuw achterop zoals op de heenweg. Ze zal wel bang zijn om naar huis te gaan. Ik weet dat Nan haar moeder een gigantische kutwijf is. Na ja ik noem haar Nan vind ze niet leuk, daarom doe ik het. Ze heet eigenlijk Nancy. Ik mag haar niet, maar goed, voor Pap lijkt ze goed te zijn. Hij is blij met haar, maar ze is echt gestoord, een echte stiefmoeder zoals uit sprookjes. Ik dacht dat ze altijd het beste voor had met haar dochter, met Anna. Maar na vanavond heb ik wel door dat, dat niet klopt. Anna is ongelukkig, dat zie ik nu wel in. Anna is zo anders, als dat Nan welt dat ze is. Ik denk dat ik voor Anna aan het vallen ben en hard ook. Ik zou willen, dat deze avond niet zou stoppen. Dat ik haar mee zou kunnen nemen. Dat ik kan zien hoe ze echt is hoe ze is, als ze helemaal kan ontpoppen. Ik denk dat ze zon mooie vrouw is. Nu is ze al mooi van binnen en van buiten maar ik denk dat er nog zoveel meer in haar zit, dat zie ik nu wel in. Ze zit gevangen in het huis van mijn vader in de wereld van Nan. Ik wou dat ik meer kon doen maar ik kan niets doen. Ik zou niet weten wat. En zo lang ze niet vraagt of ik haar misschien kan helpen weet ik ook niet of ze wel mijn hulp wilt hebben. Ik ben ook zo benieuwd of ze echt zo handig is met motoren als dat ze zegt. Terwijl ik dit allemaal zit te denken rij, ik terug naar huis. Het gaat te snel. Ik zie de oprijlaan van het huis al voor ons en we zijn er al. Zodra ik het pad inrij, voel ik haar mij nog steviger vastpakken en dan zie ik de lichten van het huis. Wel kut zeg, ze zijn nog op. Ze zijn nooit tot zo laat op het is 3 uur of zo. Zouden ze haar opwachten. Ik voel mijn hart zinken. We zijn er. Ik stop en blijf wachten tot Anna afstapt, maar ze stapt niet af. Ze blijft zitten en mij vast houden. Maar een paar minuten voel ik haar in beweging komen. Ze staat nu naast mij en doet haar helm af. FACK heeft ze nu zitten huilen! Oh man, wat doe ik haar aan. Ik zou haar het liefst tegen mij aantrekken en willen troosten. Ik zie haar slikken en ze geeft de helm aan mij en zegt dan heel zacht, Marcos dank je wel voor vanavond ik ben je zo dankbaar. Zie haar met de achterkant van haar hand wat tranen wegvegen. Ze draait zich snel om en loopt met een gebogen hoofd naar het woonhuis. Ik stap ook af en kijk haar na. Ze is bij de deur aangekomen. Ik zie haar nog een keer omkijken en ze lacht flauwtjes. Naar haar, lach ik net zo terug. Dan zie ik dat ze haar opgeheven hoofd, haar schouders naar achteren gaan, ze zucht een keer en draait met een opgeheven hoofd de deur knop om en loopt naar binnen. Wauw respect voor haar! Ze voelt zich vast verslagen en kut. Maar ze laat het niet aan hun zien. Dan zie en hoor ik de hel los breken!