mijn stiefbroer de badboy (Voltooid)

hoofdstuk 11

Marcos:

Wat de Fack gebeurd hier? Eerst pakt ze mijn sleutel, dan start ze mijn motor zonder moeite en nog wel met een Kickstarter, dat kan niet eens iedere moderne motorrijder tegenwoordig alles gaat elektronisch. Maar hoe kan die kleine Anna dat nu weer, hoe weet ze hoe het moet. Dan geeft ze wat gas. Al die tijd sta ik als aan de grond genageld naar haar te kijken. Hoe en waar en wanneer heeft ze dat geleerd? Marcos kom je nog, anders ga ik alleen hoor? Ik blijf haar maar aankijken. Zeg dan, je kan niet maar zo met een motor gaan rijden, wat als we aangehouden worden? Dan laat ik gewoon mijn rijbewijs zien en mogen we gewoon veder rijden, zegt ze tegen mij. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ja er zijn vrouwen die motorrijden. Maar van Anna had ik dat niet verwacht en wanneer moet ze daar haar rijbewijs voor gehaald hebben? Dat heeft haar moeder nooit geweten. Want die had dat niet goed gevonden. Dan zegt ze, ik zou rustig rijden en het is niet zo eng als je denkt. Had ik ook niet zo iets tegen haar gezegd gisteravond?

Ik begin keihard te lachen. Dan stapt ze af, en loopt naar mij toe. Ik ben niet bang, ik was alleen jou aan het bewonderen. Dan geeft ze mij een kus en zegt, waar heb je de helmen liggen? Die moeten we wel op en kom je dan, ik heb echt best veel honger, zegt ze met een poes lief lachje. En loopt dan heupwiegend van mij weg. Met een opgehaalde wenkbrauw kijk ik haar na. Zeg dan, er is nog een probleempje. Ik ga never nooit niet bij iemand achterop, al helemaal niet bij een vrouw. Niets persoonlijks, maar dat is niet zo goed voor mijn Badboy imago. Nu hoor ik haar heel hard lachen. Rustig maar Mister Badboy dat zou ik je nooit aan doen. Onder tussen zat ze al weer op mijn motor. Ze schoof iets naar achteren en klopte op het zadel voor haar. Ik loop naar haar toe, en onder tussen pak ik twee helmen voor ons. Geef haar er één en stap op, rij weg met haar bij mij achterop. Tijdens de rit vraag ik me van alles af. Wie is die kleine Anna toch ik blijf me verbazen met haar. Ik heb een zwak voor haar gekregen.

Anna:

We reden weg, op weg naar een ontbijtje. Ik had best wel veel trek, aangezien ik weg ben gelopen van het etentje gisteravond. Maar ik heb nergens spijt van. Ik ben vrij. Alleen ik weet nog steeds niet wat ik nu allemaal moet. Waar te beginnen. Mijn mobiel ligt wel aan de oplader. Misschien dat ik Noah straks kan bellen, om te vragen of ik daarheen kan. Dan kan Marcos weer zijn ding doen, hoeft hij zich niet meer druk om mij te maken. Maar eigenlijk wil ik helemaal niet weg. Ik wil bij hem blijven. Maar ik denk, dat ook al zegt hij dat ik niet voor één nacht ben, dat hij naast mij wakker wil worden. Dat hij mij zat wordt en snel ook. Als ik nu ga, dan doet het al pijn, maar kan nooit zo veel pijn doen als dat ik aan hem gehecht raak. Terwijl we rijden, komen al mijn gedachtes weer op gang, draaien overuren. Wat moet ik nu toch allemaal doen? Ik heb geen geld. Ik heb niets, helemaal niets. Een ding is zeker, ik moet werk zien te vinden, geld zien te sparen. Zo dat ik ergens iets voor mij zelf kan huren. Maar ja wat moet ik voor een werk gaan doen? Ik heb geen diploma buiten die van mijn middelbare school tijd. Ik heb nooit hoeven werken en nooit de kans gehad om ergens te kunnen gaan werken, op mijn stages na dan. Wat kan ik, waar ben ik goed in? Laat ik me daar maar op focussen nu. Hmm ik kan auto's maken en motoren en zo. Maar ja wie neemt daar iemand voor aan die geen diploma heeft, en ook nog eens een vrouw is. Dat zou moeilijk worden. Dat word het dus ook niet. Dan nog, ik ben een vrouw, niet iedereen denkt, dat wij vrouwen ook daad werkelijk motoren kunnen maken of willen geen vrouw op de werk vloer hebben. Ja dan kan ik telefoniste worden in een garage, nou hel nee. Ik ga geen telefoontjes opnemen en alleen maar afspraken maken en inplannen echt niet! Terwijl ik op de werkvloer wil sleutelen en dat ook nog eens kan! Nou wat kan ik nog meer. Ik kan gaan proberen schoon te maken bij mensen thuis, dat moet niet zo moeilijk zijn hoop ik tenminste. Het is wel een dankbaar beroep toch? Ik weet het allemaal even niet meer. Dan hoor ik Baby, aarde aan Anna, Hallo Anna. Huuu oh Marcos zei je wat, zeg ik een beetje afwezig? Ja ik heb al drie keer gevraagd of je af wilt stappen? Zodat we hier binnen kunnen gaan eten. Oh uhh, zeg ik. Baby waar zit je met je gedachten helemaal. Nog bij ons in bed hoop ik? Ook al denk ik, als ik zo je uitdrukking zie dat je met iets serieus in je gedachten zit, zegt hij dan. Oh o ja, zat te denken dat ik werk moet gaan zoeken straks. Ik weet het, het is zaterdag. Maar ik moet zo snel mogelijk iets vinden. Mag ik straks als we weer bij jou thuis zijn je computer of zo lenen, zodat ik op het internet kan kijken of er ergens iets is voor mij. Babe zullen we eerst naar binnen gaan, en hier dan verder over praten. Oh, ja is goed. Ik loop achter hem aan naar binnen.