Campus Crush

Chapter 39: Campus Crush

Sheena's POV

Good Morning life!
Kamusta naman kaya ang mata ko ngayon? Dahil sa sobra akong nacurious eh naisipan kong tignan ang aking "Magagandang Magang mata" sa salamin *o*
Feeling ko nagiging weird na ako! Ano ba naman yan oh! Ito na ba ang isa pang epekto ng bigong pag- ibig? Oh myghad! Kailan ka ba matatapos? T_T

*ding dong
Umagang umaga mayroong nangangapit bahay? Sino naman kaya iyan?

*ding dong

"Wait lang" sabi ko sa kung sino man yung nangiistorbo sa akin ngayong umaga habang bumababa sa hagdan. Kaya naman dali- dali akong bumaba ng biglang

*boogsh!
"Ouch!" Nahulog ako sa hagdan, paano dahil nga sa kamamadali ko eh, naapakan ko ang isa kong tsinelas na nakasuot sa isa kong paa T__T

Sinusubukan kong tumayo kaso hindi ko magawa, mukhang di maganda pagkakabagsak ko >.<

"SHAE!!!" Nagulat ako dahil biglang mag sumipa sa pintuan ko, at dali- dali ay pumunta sa akin.
"Michael?"
"Shae! What happened to you??! Are you okay? Can you stand up?!"
"Easy, I just fell down from the stairs. I don't think I can stand up?"
"Ughh! Come, we will go to the hospital. Kailangan mapatignan yang paa mo. Mamaya mas maging seryoso pa yan!"
"No, I'm okay ^_^ Pwede naman ito madaan sa yelo eh. No need to bring me to the hospital, okay? :)"
"No! Mukhang malala eh, tignan mo nga! Namamaga na oh!"
"Pero.."
"Walang pero pero! Halika na, wag ka na makulit"
"Opo" Kakatakot naman itong si Michael, O.A makapag alala sa akin ah :">

Then he lifted me up, yung style nya ay yung parang sa mga bagong kasal? Pag binubuhat ng lalaki yung babae? Ganun ang ginawa nyang buhat sa akin.

Ng nakapasok na kami sa sasakyan nya eh inistart nya agad ang sasakyan at mabilis na umandar.
"Hey, bagalan mo naman ang pagdrive mo. It's dangerous."
"Kaso kailangan kita madala sa ospital"
"O.A mo ah, it's not like na nasugatan or nauubusan na ako ng dugo ngayon noh? Duuh??"
"Okay, fine"
"Good boy!!"

Hay salamat naman hindi na siya nakipagkulitan pa. Feeling ko kasi mamaya nyan eh makarating kami sa ospital na nagtatalo pa din. Kaya buti na lang talaga tumigil na sya.

"Here we are, wait for me. I'm going to open the door for you." Caring nya masyado ah. Pero okay lang gusto ko din naman! Hahaha!

"Careful.. buhatin na kita" and again ! Binuhat nya ako kagaya ng buhat niya sa akin kanina. :"> emeghed feeling ko nagbablush na ako.

Ng makarating na kami sa doctor na magchecheck up sa akin, eh panay tanong siya kung ano na kalagayan ng paa ko? Gagaling ba daw agad? Malala ba daw? Makakalad pa ba daw ako? -_-

"Michael... calm down :) I'm perfectly fine. Diba ho doc? "
"Yes. She just sprained her ankle at this right foot. We will just give some treatment then she is ready to go"
"See? I'm perfectly fine, so no need to worry about me okay?"
"Okay. But I will still continue to care for you okay?" Nag bablush na naman po akoooo! T_T nakakahiya!

"Thank you po doc"- Michael
"Bye po!! Thank you po!" Pagkaalis namin sa kwarto eh binuhat na naman nya ako. Na ikinabigla ko. Kasi pagkalabas na pagkalabas namin sa kwarto eh binuhat nya ako agad!
"Baba mo ako Michael. Pwede naman daw ako maglakad eh. Alalay lang kailangan."
"Kahit na. Ayoko mapwersa yung paa mo. Hangga't nandito ako, di ko hahayaan na gamitin mo ang paa mo."
"Michael.."
"Hmmm?"
"May nakain ka bang chocolates kaninang umaga?"
"Wala naman bakit?"
"Ang sweet mo kasi."
"Look, I love you that's why I'm doing this to you okay? For me, kailangan na kitang alagaan at palaging pasiyahin. So Ms. Sheena Cruz, will you just let me do this things?"
"O-okay.." wow O_O speechless ako dun ah!

**
Ng nakarating na kami sa bahay ko, eh binuhat na naman nya ako paakyat sa kwarto ko.

"Magpahinga ka na muna okay? I'll make some breakfast for you"
"T-thank you.."

Then after nun lumabas na siya sa kwarto ko para ipagluto ako. How sweet is that?

*kring

"Hello?"
"Bespren!!!"
"Jann? Bakit ka napatawag?"
"Wala lang, miss ko na kasi bespren ko ahihihi"
"Jann? Are you okay?"
"Oo naman! Hahaha! Okish lang akush."
"Are you drunk?"
"Nope hihihihi! Just a little bitsh?"
"That's the same Jann >_>"
"Bespren! Mish na kita *hik"
"Where are you? Early in the morning lasing ka? Anong klase yan Jann?"
"Hey, pleash don't b-be angry to me? Huh? "
"Why? What's your problem? Tell me where are you?"
"Nandito ako sha.... bahay ko eh. Hahahaha!"
"Okay, pupuntahan kita dyan. Wag kang aalis ah? Bye"
Ano ba naman yun? Umagang umaga eh lasing? Anong nangyari sa kanya? Ayos naman siya nung last na pagkikita namin ah!
Dahan dahan akong tumayo mula sa kama ko para bumaba. Kaso bigla namang pumasok si Michael. Dala niya ang breakfast ko.
"Saan ka pupunta?"
"Kay Jann. Kailangan niya ako ngayon."
"Kay Jann?! Shae naman na injured ka na't lahat lahat Jann pa din nasa isip mo?!"
"M-Michael"
"Sheena, look. Nag aalala ako sayo kaya nasa tabi mo ako. Sabihin mo nga sakin kailan pa naging nasa tabi mo si Jann tuwing nasasaktan ka? Tuwing malungkot ka? Tuwing umiiyak ka? Wala diba? Ako nasa tabi mo! Siya wala! Bakit? Kasi siya ang dahilan ng lahat ng nangyayari sayo!! Sheena! Nasa harapan mo na ako, bakit di mo pa din ako nakikita? Bakit si Jann pa din? Kahit na ilang beses ka na niya sinaktan? Bakit.. Bakit sa kanya ka pa din bumabalik?? Hindi mo ba alam na sa tuwing nakikita kong malungkot ka nasasaktan ako. Kasi ayokong nakikita kang ganun. Kaya pilit kitang pinapasaya, para lang makalimutan mo sya. Pero sa bandang huli ako pa din ang naiiwan? Sheena naman! Masakit yun para sa akin, sana naman naiintindihan mo yung situwasyon ko."
I was shocked by the words that he said.
"I'm sorry, I didn't know.."
"Of course you will never know! Palagi kasi ang attensyon mo na kay Jann! Puro Jann, bakit minahal ka ba niya? Pinahalagahan na ba niya yang nararamdaman mo? Hindi. Kasi manhid sya!!"

Sabay alis sa kwarto ko ng padabog dahil malakas niyang isinara ang pintuan.
Napaupo na lang ako sa kama ko, habang ang mga luha ko ay nag uunahan bumaba sa mata ko.

*kring

"Hello?"
"Hello Sheena, si Hannah toh, nandito na ako kay Jann ngayon, kaya okay lang kahit wag mo na siya puntahan, sige bye"

And after that convo, mas lalo pa akong umiyak. Ang sakit sakit, bakit ganun? Hindi nawawala yung sakit na nararamdaman ko? Si Michael, nandiyan na siya sa tabi ko, siya na ang nagpapasaya sa akin Pero bakit? Bakit si Jann pa din ang nagiging dahilan ng pag iyak ko? Bakit??