Campus Crush

Chapter 19: Campus Crush

Sheena's POV

Ilan araw na magbuhat nalaman ko ang nararamdaman ko para kay Jann. Ilan araw na din magbuhat na umiiyak ako, nasasaktan ako. Masama na ba kung minsa'y inisip kong di na lang sana dumating sa buhay namin ni Jann si Hannah? Masama na ba kung minsa'y inisip kong sana hindi na lang siya major sa field namin? Masama na ba kung minsa'y inisip kong sana iba na lang ang minahal niya at hindi na si Jann? Pag nakikita ko siya, naaasar ako sa kanya. Naaasar akong kasama niya si Jann. Naaasar akong binigyan sya ng atensyon ni Jann. Naaasar ako dahil gusto nya si Jann. Naaasar ako kasi bat siya pa ang tinanong ni Jann para magpanggap na girlfriend nya. Naaasar ako kasi parang totohanan na ang relasyon nila. Naaasar ako... sa sarili ko, bat hindi ko agad narealize na mahal ko na pala ang best friend ko. Naaasar ako sa sarili ko kasi hindi ko masyado pinahalagahan ang mga pag tulong at pag aalaga ni Jann sa akin. Noong kami pa ang magkasama, noong kami pa ang close. Noong ang isa't isa lang ang binibigyan namin ng atensyon. Pero huli na ang lahat. Lahat ng mga pag sisisi ko nang yayari ngayon. Nakakatawa nga eh, kasi naisip kong pano kaya kung mag imbento ako ng time machine? Yung pwede kong baguhin ang lahat. Pwede kong alisin ang mga ayaw ko. Pwede kong ayusin lahat. Kaso imposible. Tama nga ang sabi nila nasa huli ang pag sisisi. I hate Jann, kasi binabalewala na lang niya ako ngayon. I hate Hannah, for coming into ourlives. And I hate myself! I hate myself more! Kasi kung hindi mamanhid manhid tong puso at isip ko nun, edi sana hindi toh nangyayari ngayon. Kaso wala, huli na. Huli na ang lahat.

"Shae..." si Michael un, kanya ang boses na yun, nakatayo siya ngayon sa pintuan ng kwarto ko.
"Michael..." sa pag tawag ko ng pangalan niya, mas lalong bumuhos ang mga luha ko. Luhang hindi na uubos. Nakakapagod ng umiyak, kaso ung luha ko walang tigil sa pagtulo.
"Shae.. Hindi ka pa din ba papasok?" oo tama, mula ng first day ng foundation namin. Hindi na ako pumasok kinabukasan. Bakit? kasi ayoko makita si Hannah, si Jann. Silang dalawa. Nasasaktan lang ako pag nakikita ko silang masaya at magkasama. Tapos ako? eto umiiyak sa isang sulok. Hindi alam ano ba ang dapat na gawin.
"Hindi pa, di pa ako ready."
"Ok, just call me when you're ready" tumango lang ako at humiha ulit sa kama, habang nakatingin sa kisame. Iniisip si Jann, iniisip siya. Puro na lang siya ang nasa isipan ko, kahit na nasasaktan ako, iniisip ko pa din siya. Napatingin ako sa pintuan ko ulit ng may mag salita.
"I'm back!"
"Ate Mitch!!" napatakbo ako sa kanya sa pintuan at niyakap siya ng mahigpit. Yung lungkot ko, medyo nawala,kasi andito na si Ate! Finally may makakasama na din ako.
"Sheena, why are you crying? "
"I'll explain everything to you later. Ako muna kwentuhan mo"
"Hahaha! sige na nga!" Siya si Ate Mitch, my cousin. Sa america siya nakatira, pero umuuwi siya every year, kagaya ngayon.
"Hey! I bought your favorite chocolates!!"
"Waaaaah! thanks ate! da best ka talaga!"
"Talaga? eh bat malungkot ka?"
"Hindi ah ang saya saya ko kaya!!"
"Lahat na ng tao lokohin mo Sheena wag lang ako. Kilala kita."
"Haaay..."
"Is there something bothering you?....Or should I say someone's bothering you?"
"The second one"
"Sino?"
"Jann"
"Si Jann?!! omo! nag away ba kayong dalawa???"
"O.A ng reaction ah"
"Duuuh?? pano hindi magiging o.a eh kung di naman kasi kapanipaniwala na si Jann ang magiging dahilan ng pagiging ganyan ng situasyon mo ngayon!"
"Easy..."
"Fine. Oh bat si Jann? Ano meron?"
"I like him... No, I love him already.." Kung super O.A ng reaction niya ka kanina, eh mas doble pa dun ang naging reaction niya ngayon.
"KYAAAAAAAAAAAAH!!!" ouch ang eardrum ko TT_TT
"Makatili lang?"
"Wait, let me breathe. Hoooo.. Okay na, so mahal mo... si Jann?" tumango lang ako sa sinabi niya.
"Kailan pa?"
"Recently lang, narealize ko na mahal ko siya, kasi.."
"Kasi??"
"Dahil sa isang pangyayari"
"Anong pangyayari un?"
"May girlfriend siya, no I mean a fake girlfriend"
"Fake??! fake girlfriend?"
"Yeah.."
"Pero bakit?" kinwento ko sa kanya simula sa umpisa, simula sa ung nangyari sa kanila ung kay Kiyana, Michael at Hannah. Lahat ng yun kinwento ko sa kanya.
"Sheena, you know what, ang love kasi sadyang manhid minsan, nagiging manhid kasi ayaw aminin ng may ari ng puso na un na may nararamdaman ka na sa kanya. Kasi, takot kang mawala kung ano man ang meron kayo ngayon. Takot kang mag iba ang pakikitungo nyo sa isa't isa. Alam mo bang dapat ka magpasalamat kay Hannah?"
"And why?"
"Kasi kung hindi siya dumating sa buhay nyo ni Jann hindi mo marerealize ang feelings mo para sa kanya. Look, fake girlfriend lang siya, ikaw true best friend."
"Kaso, kahit na fake parang totoo na sila sa isa't isa eh."
"Edi alamin mo"
"Huh?"
"Alam ko nasasaktan ka sa nakikita mo ngayon, pero mas masakit ung nasasaktan sa ng sobra sobra dahilsa isang bagay na hindi mo naman alam kung totoo ba ito o hindi diba? Pano kung di pala talaga totoo ung iniisip mo? edi nag sasayang ka lang ng luha, mas nasasaktan mo pa ung sarili mo."
"Thank you..." buti na lang dumating si ate, pano na lang ako kung wala ung mga pinayo nya sa akin? This is all what I need, a person that can give me advices, at kapwa babae lang ang makakapagbigay nun. Nakapagdesisyon na ako. Haharapin ko sila bukas na bukas din.