Mucizemi Bekliyorum

*ZIT KUTUPLAR BİRBİRİNİ ÇEKER SEN NE KADAR KENDİNİ İTSENDE*

Merhaba can eriklerim bu bölümü yazarken ben biraz zorlandım umarım beğenirsiniz🙏

'Müziği açalım ki hissedelim yorum yapmayı ve Oylamayı unutmayın iyi okumalar '

Saat 18:00

Tam sohbetin ortasında yağmurun başlayacağı tuttu koşarak otobüs durağına sığındık.Saçlarımız ıslanmıştı ikimizde komik gözüküyorduk. Tabi ki ben yine üşüyordum titrediğim için Berke uzun ceketini bana uzatırken otobüs geldi ve ceketini alamadım hızlıca otobüse binip istanbul kartımı bastım. Herkes yaşlı teyzeler çocuklar halimize gülüyordu insan bari belli etmemeye çalışır ama yok bunlar bildiğin gözünün içine baka baka gülüyordu göz dsvirmekle yetinebildim. Ardımdan Berke'nin bana seslendiğini duydum kartında bakiye yokmuş aslında çocuğun kartı bile yokmuş ciddi mi bı çocuk yoksa bana dalga mı geçiyor diyd düşünmedim değil. Onada bastım ve boş bir koltuğa oturduk. Aniden telefonumun sesiyle irkildim arayan annemdi ve daha birçok kez de aramıştı. Kesin çok kızacak dedim kendi kendime, sakin olmalıydım ve iyi bir bahaneye ihtiyacım vardı o an hiçbir şey düşünmeden telefonu açtım.

-Efendim anne evet yoldayım geliyorum ne geç mi kaldım trafik anne işte biliyorsun neden mi telefonu bir erkek açtı(o an Berke'ye garip garip baktığımda sessizce söylemeyi unutmuşum diyebildi) anne kısa bir süre telefonumu kaybetmiştim o konuştuğun arkadaş telefonumu bulmuş o yüzden açmış.
Ne sana arkadaşım olduğunu mu söyledi evet anne artık arkadaşım o kadar telefonumu buldu yani. Annecim sen güzel enerjini eve sakla o zaman konuşuruz şarjım bitmek üzere. Evet bende seni seviyorum görüşürüz.

Sonunda kapatabildi. Çok merak etmiş.

-Berke anneme ne dedin hiç bir dediğime inanmıyor, yalan söylediğimi anında anladı.

-Hiç! Arkadaşı olduğumu şuan tuvalette olduğunu merak edilecek bir şeyib olmadığını onu sonra arayabileceğini söyledim.

-Harika gerçekten ya annem eve gidince artık susmaz o çocuk kimdi sen okul çıkışında kimseyle yani bir erkekle takılmazdın felan off hiç açmamalıydın.

-Ne bileyim ben ilk aradığında açmadım sonra telefon bir kez iki kez daha çaldı susmayınca açayım dedim.

Göz devirmekle yetinebildim. Biz konuşurken bir de baktım evimin durağına gelmişim. Aslında inanır mısınız gün boyınca didiştiğim çocuktan şimdi ayrılmak hiç istemedim ama tabi ki görüşürüz demekle yetinip otobüsten indim. O orada kaldı nereye gidiyordu çok merak ediyordum belki bu otobüs onu evine bile götürmüyordu bilemem çünkü şuan tek bildiğim annemin adeta bir sorgu polisi gibi beni evde beklediyiydi.

Kapıyı yavaşça açtım tabi bir şey ifade etmedi annemle babam beni kapıda bekliyorlarmış ikiside beni avlayacak bir kaplan gibiydiler. Annem babama bir şey demeyecek misin? der gibi babama kaş göz işareti yaptı ancak sinir bozucu bir şekilde babam bana sadece ilk günümün nasıl geçtiğini sordu ben ise donakalmıştım oysa ki ne güzel yalanlar uydurmuştum tek diyebildiğim şey güzeldi oldu. Annem babamın koluna vurduğundaysa babam bu sefer arkadaşların nasıldı diye sordu. Babam resmen anneme fake atıyordu bir ara bana göz kırpdığını bile hatırlıyorum. Annem istediği soruları ve cevapları alamayınca pes etmiş mutfakta yemek hazırlamaya başlamıştı. Babam ise bana duşu işaret etti:

-Böyle yemeğe oturmayacaksın herhalde yürü tıpış tıpış duşa.

-Emredersiniz efendim😊

Harika bir duş alıp rahatlamıştım çıktığımda beni fevkalade bir masa karşılıyordu dayanamayıp hemen oturdum. Yemekler yendi ben odama çıktım ve koalalı pijamalarımı üstüme geçirdim🐨. Kendimi yatağa atıp elime telefonu aldığımda Berke'den mesaj vardı ama nasıl ben onun numarasını kaydetmemiştim bile doğru ya telefonum ondayken ne uyanık bu çocuk ya diye kendi kendime söyleniyordum ki yine bir mesaj geldi:

Sorgun nasıl geçti?
Berke

Harikaydı babamla ortak olup annemi pes ettirdik😉
Doğa

Bir süre mesajlaştıktan sonra telefonumu kapatıp günlüğümü yazmaya başladım:

Sevgili günlük

Biliyorsun ki bugün okulumun ilk günüydü ilk başlarda berbat giden hatta çoğu berbat giden bir gün yaşadım. Bu sefer hayat bana gerçekten kafayı yedirtecekti ta ki o yardımıma yetişti ve beni güçlü buldu inanabiliyor musun en son ne zaman kendimin güçlü olduğunu düşündüm bilmiyorum ama bozulmuş bir yapbozu o bugün tekrar yaptı. Başta asla onunla ortak bir nokta bulamayacağımızı düşünmüştüm.Belki de bana acıdı ve bugünlük iyi davrandı bilmiyorum sadece birbirimize o kadar zıtız ki buna rağmen yine birbirimizi çekiyoruz. Yani bugün ki hayattan çıkaracağımız mesaj "zıt kutuplar birbirini çeker sen ne kadat kendini itsende"