الفصل الرابع والعشرون
فى غرفة يوسف وحور
حور فى حالة هياج شديد وبكاء لا يتوقف ودموع منهمرة كالشلال على خديها
جواز مين اللى حيتجوز مين
انت تتجوز فريده
انت بتهرج بتقول ايه
يوسف متلعبش باعصابي
انا ممكن اتشل
يوسف:حور حبيبتى ارجوكى افهمينى بس انا والله ماعايز اتجوز فريده عشانها هى ده عشان رهف
حور:رهف مالها رهف هى مش اول واحده باباها يموت
يوسف:بس انتى عارفه ابوها مات ازاى
ابوها مات عشان انا اعيش
مات عشان انا اكون موجود دلوقتى
لو ابوها مكنش لحقنى كان زمانى انا اللى ميت دلوقتى
حور:لا يايوسف ماجد كان حيموت لان ده عمره
انقاذه ليك كان سبب مش اكتر
فمتتحججش بحاجه زى دى
و ده مش مبرر يخليك تتجوز امها
انت ممكن تخللى بالك عليها
وتصرف عليها كمان
لكن تتجوز امها ليه ليه فهمنى
يوسف:عشان فريده اكيد حتتجوز
حور:ماتتجوز احنا مالنا هى حرة
يوسف :ماهى لو اتجوزت حييجى واحد غريب يربي البنت وانا مش عاوز رهف تتربى فى حضن راجل غريب
حور:اه قلتلى بقى مش عاوز رهف تتربى فى حضن واحد غريب لكن تتربى فى حضنك يبقى كده تمام
وامها كمان تنام وتتربى فى حضنك بالمرة
وحضنك يساع من الحبايب الف
مش كده
قول يايوسف قول انها احلوت فى عينك قول
قول ان وجودها معاك فى الشركه
الشركه هى الشركه طبعا كل يوم رايحين جايين سوا وكلام مع بعض وياعالم كمان ايه اللى كان بيحصل من ورا ضهرى
وانا زى الهبله مديه الامان وعمرى ماشكيت لحظه واحده
فى انك ممكن عينك تشوف واحده غيري
ياللا روح اتجوزها يايوسف
وبالمرة تخلفلك وتجيبلك الطفل اللى نفسك فيه
واللى انا مش حعرف اجيبه
مش كده يابشمهندس مش كده ياحب عمرى
بس لاء يايوسف لاء انا بقى مش موافقه
ده لو كنت بتاخد رايي
مش موافقه ومش مسامحاك كمان يايوسف انك اديت لنفسك فرصه انك ممكن تفكر فى حاجه زى دى
يوسف:حرام عليكى ياحور انتى كده بتظلمينى
حور انا عمرى ماحبيت ولا ححب حد غيرك انتى حبيبتى ياحور
اقسملك بالله وحياة حبنا
حور:متحلفش بحبنا
حبنا ده انت نسيتوا ودست عليه برجليك
يوسف:لاء ياحور اوعى تقولي كده
حبنا ده هو النفس اللى عايش بيه
