The Bachelor's Vices ( TBS 3 - Book 2 )

CHAPTER 2

Chapter Two

Mary And Bee

Buong puso akong ngumiti habang humihigpit ang hawak sa blueprint ng establisyementong itatayo sa aking harapan. Habang abala ang mga taong bubuo sa isa sa mga pangarap ni Karsyn, ako naman ay muling nilalabanan ang mga emosyon.

"Mary's Heart foundation," nalaglag ang mga mata ko sa ipinakitang papel ni Karsyn sa akin. It was a lettering sketch of the foundation she wanted to build.

"Mary?" nalilito kong tanong.

Ngumiti ang maamo niyang mukha habang dinadagdagan pa ng ilang shades ang mga nakalagay sa papel na mukhang buong gabing pinaghirapan.

"Yup," ganado niyang sagot. "I want to dedicate this to Mary..."

Hindi ko na kailangang magtanong kung sino ang Mary na 'yon. It was the lady who just put to rest last day. Dahil wala pa ring nag-claim rito ay si Karsyn na mismo ang gumawa ng paraan na bigyan ito ng desenteng libing. Pinagawan niya ito ng sariling mausoleum at doon inilagak kasama ang kanyang anghel na siya nalang rin ang nagpangalan, Jesus...

"That will be the name of your foundation? Why don't you put your name instead?'

Mabilis siyang umiling at nagkibit lang ng balikat.

"I want to name it after the woman who started it all," muli niyang sambit habang inaabot na sa akin ang papel na ginawa. "I want this foundation to help people who have the same condition as mine and the people who only has limited time here on earth. I want people to talk more openly about dying, death and bereavement because I want death to be seen and accepted as the natural part of everybody's life cycle. That death isn't something people should be afraid and put aside. I want the foundation to set a benchmark for openness to the quality of support and care services available to patients and families,"

Wala akong nagawa kung hindi ang makinig sa plantsadong plano ni Karsyn sa lahat. Alam kong parte ito ng kanyang pamamaalam pero hindi ko siya magawang pigilan dahil ang lahat ng 'yon ay naungusan ng pagkamangha ko sa kanya dahil hanggang sa dulo, matibay pa rin ang kanyang dedikasyon sa pagtulong sa lahat ng mga taong nangangailangan.

"You know what we should be afraid of more than death?" hindi ako sumagot.

Dinaluhan ko lang ang kanyang paninging nakadungaw sa bintanang may nakahawing mga kurtina't ibinabalandra ang kulay kahel na kalangitan sa labas. Nakinig lang ako.

"Regrets," she gently whispered. "For the things that we did in the past and the things we didn't do when we still have time," napapitlag ako ng maramdaman ang kamay niyang humawak sa akin. Sa paglingon niya ay parang gusto kong malungkot lalo na't iyon ang agad na nabanaag ko sa kanyang mga mata. "I don't want you to live with regrets, Zyd... I want you to take every chance you get in life because some things will never happen twice."

Marahan akong tumango at hindi na napigilang yakapin nalang siya. Wala sa sariling inangat ko ang hawak na papel. Nagdikit ang mga kilay ko ng mapansin ang drawing ng isang bee sa ilalim ng kanyang lettering na hindi ko napansin kanina. Bumitiw ako sa kanya.

"Bee?"

Narinig ko kaagad ang kanyang paghagikhik at kinuha sa akin ang papel.

"Isn't it cute?" proud niyang sabi habang sinisipat ang drawing.

"What's with the bee?" nanatiling lito kong tanong.

Nagkibit siya ng balikat habang mayroon pa ring malawak na ngiti sa mga labi.