Closing Time

10

D

I woke up feeling confused.. Inikot ko ang mata ko sa paligid. Okay.. I'm in a hospital room..

Nag isip pa ko.. Trying to recall what happened..

I tried to move and felt the tingling sensation on my left leg. Then, I remembered.. I had a surgery..

"Good morning, Deans! How are you? May masakit ba sayo? Gutom ka? Tell me, Deans?"

"Mads, bat nandito ka? Si ate Cy? Si Jema nasaan?"

"Grabe ka naman Deans, ako ang nandito pero iba hinahanap mo. It hurts, Deans. Di mo ba ako namiss?

"Nag drama ka pa! Nagtaka lang ako. Si ate Cy ang ineexpect kong dadating. Kailan ka dumating? Di mo naabutan si Jema dito?"

"Nagka flight sched problem si ate Cy pero mamayang hapon dadating na siya. I came back yesterday. Naabutan ko si Jema dito. Lumabas lang siya, don't worry babalik yun. Gutom ka ba? I'll prepare food for you."

"I see.. Yes, I'm hungry.. May dala kang bento, Mads?

"Of course! Dala ko lahat ng bilin mo! Teka mag pprepare ako ng food natin."

Kumakain na kami ni Mads ng bumalik si Jema. Nagkakilala na pala sila ni Mads.

Tapos bumulong pa siya sakin na wag ko daw siya tawaging baby sa harap ni Maddie nakakahiya daw. Hahaha cute naman ng baby ko.

Tas tong si Mads lakas mang asar sakin sa harap ni Jema eh. Nakakainis. Alam na alam na di ako makakaganti at makaka angal..

Dadating na din si ate Cy mamayang hapon.. Aba nagbilin pa kay Mads na wag akong matulog. Si ate talaga kahit kailan..

Inaya namin ni Maddie si Jema na sumama samin kumain later pagdating ni ate Cy. Para masabi ko na kay ate Cy yung about samin, na nagkabalikan na kami.

Matagal ng alam ni Maddie yung about kay Jema. I told her everything when I came back here in Manila 3 years ago. She's cool about it, naiintindihan niya daw. She told me na its about time for me to move on and be happy again dahil yun din naman daw ang gusto ni Celine, tuparin ko daw yung promise ko noon.

Buti na lang Maddie's been with me all the way. She flew in LA when I told her about Celine.

Nagpa balik balik siya sa LA to support us. Nung mawala si Celine, hindi ako agad umuwi. Feeling ko kasi iiwan ko si Celine dun.. At yun ang ayoko.. Kasi ni minsan di ako iniwan ni Celine.

Nag emergency leave si Maddie to be with me in LA. She accompanied me and helped me coped with Celine's death. Sumunod din si ate Cy dun. Silang dalawa yung tumulong sakin.

Mom and dad went to LA too to help me. Pero umuwi din sila. Sabi ko umuwi na sila, the business needs to keep going.

Araw araw sa loob ng isang taon lagi lang akong na kay Celine, sa puntod niya, mula umaga hanggang gabi. Kinakausap siya, kahit wala siya physically pag nandun ako pakiramdam ko nasa tabi ko lang siya.

Susunduin na lang ako nila Maddie at ate Cy dun kasi gabi na. Ayoko umalis sa tabi ni Celine, kailangan ko siya. Pag susunduin na nila ako, halos magwala ako, kasi gusto ko nandun lang ako.

Kahit sa pag tulog ko, si Celine ang nakikita ko, ang hinahanap ko. Hindi ako makakain, hindi ako makatulog ng maayos. Hindi na ako makapag isip ng maayos.

Then, one night, I was so uncontrollable, that they had to call help. Nagising na lang ako na nasa hospital. I couldn't help it, It felt like losing Celine again, over and over again..

Every morning, every night in the hospital they would tranquilize me to keep me calm.

After they release me. I never step in a hospital.

Nandun lahat ng takot ko, lahat ng bangungot ko, lahat ng masasakit na naranasan ko, the multiple surgeries I had to endure, the last days of Celine, the death of Celine...

When I had that site accident... That leg fracture, I had no choice, I had to be in a hospital. All my fears, all my nightmares, went crashing back on me.. Sabay sabay... Halos sumabog ako sa takot..

I had to endure being in that place again.. Kaya nung alam kong medyo kaya ko na, kahit ayaw ng doctor, sinabi ko kay ate Cy na ilabas na ko. Home care na lang yung gagawin ko.

And then, now, I'm back here with no other choice. Pinipilit ko labanan lahat ng takot ko, kasi nandito na si Jema. Pero hirap na hirap pa din ako..

Pakiramdam ko may nawawala na naman sakin.. Kahit lagi namang ina-assure ni Jema sakin na di niya ko iiwan, na okay na yung binti ko...

"Baby, lalabas ako saglit ah? Nag message si Mafe nasa baba na daw siya. Nagpadala ako ulit ng mga gamit ko eh. Saglit lang ako, babalik agad ako." pagpapaalam ni Jema sakin.

"Sige, baby. Balik ka agad. Maya maya lang baka dumating na si ate eh. Hapon na."

"Yes, baby.. Babalik ako agad. Stay calm ha? I love you." hinalikan niya ko sa noo at lumabas na.

Lumabas si Mads from the receiving at umupo sa couch sa tabi ko.

"Buddy, do you need anything? Stay calm, Deans. Babalik si Jema, okay?"

"Yeah, I'm calm. Nag message na ba si ate Cy?"

"Last message niya, boarding na daw siya, 30 mins ago. Parating na yun for sure."

"Okay.. Mads, what do you think of Jema? Alam ko naman na alam mo at obvious naman na we're back together."

"I'm happy for you, Deans. Jema is a good person, I can feel it. She's trying to understand what's happening right now sayo. You have to walk her through, Deans sa lahat ng nandyan sa loob mo. Para di siya mangapa, para alam niya yung gagawin niya. Kitang kita ko naman na gusto ka niya alalayan, hindi niya lang alam kung paano."

"Alam ko naman yun. Its just that ang hirap, Mads. Ang hirap pa iopen lahat ngayon."

"One at a time, Deans. Hindi naman kailangan na lahat agad iopen mo."

"Thank you, Mads.. Thank you."

"No worries, Deans. Wag ka matulog ah. Padating na yun si ate Cy."