Jeongguk:
Bugün her zamankinden daha mahzunum sevgilim. Sebebini söylediğimde bana kahkahalarla güleceğine o kadar eminim ki... Fakât söylemesem de ben için için nemleneceğim. Biraz daha yosun tutacak içim, biraz daha küfleneceğim. O yüzden bana gülecek olmanı umursamadan yazıyorum.
Jeongguk:
Her sabah okula giderken yanından geçtiğim minik bir çiçek vardı. Kaldırım çiçeği. Gri, ruhsuz ve cansız beton zeminin arasında ilerlemek için âdeta bir savaş vererek dünyaya gelmişti. Onca olumsuzluğun arasında doğan bir parça umut... Bana da benziyordu, ne zaman onu görsem belki ben de bir gün senin duvarlarını böyle yıkabilirim diye düşünüyordum.
Jeongguk:
Bugün yine aynı sokaktan geçerken gözlerim onu aradı ama yoktu. Cılız sapı bile kalmamıştı. Gitmişti ve ardında yalnızca o iki kaldırım taşının arasındaki minicik toprak parçası kalmıştı.
Jeongguk:
Düşünüyorum da bir gün ben de senin duvarlarının altında kalırsam küllerimi saklar mısın?
(Görüldü 00.20)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küllerimi Saklar mısın? // Taegguk
Fanfiction"Bir gece yarısı hülyası değil mi bu gördüklerim? Sen gerçekten burada değilsin."
