Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jeongguk:
Uzun zaman oldu sana fotoğraf atmayalı, özlediğini hiç düşünmedim. Bu sebeple atmadım da ama şimdi son bir kez sende ufak da olsa iz bırakabilme arzusu ile atıyorum.
Jeongguk:
Tüm ışıklar ümitlerim için bir bir sönerken kabûl ettim: sana giden tüm yollar kapalı, üstelik sen de beni hiç alelade sevmedin
Jeongguk:
Şehrim yıkıldı, seninle başladığım savaşta yapayalnız kaldım, saf değiştirdin
Jeongguk:
Beni bıraktığın için seni suçlamıyorum, son günlerde ben de kendime tahammül edemez raddeye geldim
Jeongguk:
Yenildim Taehyung, üzerime yıkıldı tüm duvarların, altında ezildim. Bedenim olsa ne fark eder ki? Ruhum çoktan en dipte ayaklarını dizlerine çekmiş ismini sayıklayıp yardımını diliyorken
Jeongguk:
Son günlerde beraber gittiğimiz her sokağı bir başıma adımladım. Söylesene bana, orada benimle yan yana yürüyorken de tek başıma değil miydim?
Jeongguk:
Rüzgârı hissediyorum bir zamanlar parmak uçlarının gezinerek kutsandığı tenimde, buna rağmen tek çekimlik nefes ciğerlerime uğramıyor, gittiğinden beri kimsesiz kalan yalnızca ben değilmişim
Jeongguk:
Kapadım evimizin pencerelerini, buraya geldim, tüm şehre gözlerimle portreni çizdim
Jeongguk:
Tasavvur alemimin karanlık tuvalinde gülümsüyorsun
Jeongguk:
Hep gülümse olur mu? Tekdüze hayatımın mucizesi olarak gökten yere inmiş parlak gülümsemen hiç solmasın
Jeongguk:
Şimdi göğe yükselme sırası bende, belki orada gülümsemen kadar parlak bir hayat yaşayamayacağım
Jeongguk:
Lâkin sevgilim bir zamanlar seninle parlamak da güzeldi
