BnHa | Scenariusze (zakończone)

-Pierwsze spotkanie-

💚Midoriya Izuku🥦

Miejsce: Przedszkole 

Ten dzień dla twojej młodszej wersji wraz z mijaniem czasu stawał się coraz nudniejszy i mniej weselszy. Za oknem powoli zbierały się deszczowe chmury. Siedząc przy niskim stoliczku przy oknie, wpatrywałaś się w świat z szkłem. Zawsze gdy byłaś mała starałaś się wytłumaczyć sobie wszelkie zjawiska, jakie dostrzegałaś naokoło na przykład zmiana pór roku, zmienianie koloru liści jesienią czy też jak w aktualnym przypadku deszcz. Nieważne czy twoje wytłumaczenie trzymało się kupy, czy też nie, ważne byś to ty uważała je za prawdziwe.  

Chwyciłaś niebieską kredkę niedaleko, by móc skończyć swój melancholijny obrazek, przedstawiający deszcz. Nagle do twoich małych uszu dotarł słodziaśny dziecięcy głosik. 

-Hej!- zielonowłosy chłopczyk uśmiechnął się, machając radośnie rączką. 

Uniosłaś zaciekawiona oczka, spotykając dzieciaka, który cały czas ganiał za tym dziwnym blondynkiem. Zawsze starałaś trzymać na dystans innych, ponieważ jako dziecko koszmarnie bałaś się ludzi.

-H-heee-j- wydukałaś, skulając głowę.

Nie minęło kilka sekund, a mały brokułek przysiadł się do ciebie, zaczynając własny obrazek. Po jakiś czasie, w tym co rysował, dostrzegałaś totalnie niestarannie wykreowanego All Might'a. 

🔥Todoroki Shoto❄️

Miejsce: Ulica

Od rana dzień zapowiadał się upalnie. Słońce dogrzewało, zaś ty jak przystało na tę porę roku, od razu zdecydowałaś się korzystać z dzisiejszej pogody. Rozpoczęłaś przechadzką na basen, potem kończąc w lodziarni niedaleko. W drodze powrotnej myślałaś, że już nic cię dziś nie zaskoczy, a ty wrócisz wreszcie do siebie, by polec zmęczonej na kanapie i pooglądać kreskówki. Jednakowoż stało się to, co było nie do pomyślenia. Wszystko trwało naprawdę krótko, a ty jako jedna z nielicznych zdążyłaś zorientować się w sytuacji w porę. Kilka metrów od ciebie jakaś kobieta straciła przytomność. W ostatniej chwili zdążyłaś ją złapać. Tak jak cię uczono, próbowałaś nawiązać jakikolwiek kontakt, lecz na próżno. Gdy dotarło do ciebie, że ta osoba nie oddycha od raz przeszłaś do czynności ratunkowych. Nim się obejrzałaś koło ciebie kucnął jakiś chłopak z dwukolorową czupryną. 

-Pomóc jakoś?- był poważny, ale opanowany, co naprawdę doceniłaś. A po drugie potrzebne było ci wsparcie, więc odmówić pomocy nie potrafiłaś. 

-Tak. Zadzwoń na pogotowie- rozkazałaś.

Teraz mogłaś wychwalać się pod niebiosa, iż na lekcjach EDB słuchałaś z myślą, że może kiedyś ci się to przyda, zamiast jak reszta mieć wywalone. Przystąpiłaś do masażu serca, ciągle mając na uwadze, aby obserwować zachowanie nieprzytomnej. Po chwili wrócił do ciebie chłopak, informując, że prawdopodobnie karetka będzie za około pięć minut. 

Te męczące kilka minut było zarazem szybkie jak i straszne. Byłaś pewna, iż to doświadczenie na zawsze wyryje ci się w pamięci. Gdy ratownik przejmował od ciebie kontrolę nad kobietą, na szczęście wrócił jej oddech, lecz dalej pozostawała nieprzytomna. 

Odetchnęłaś podążając zmęczonym wzrokiem za oddalającymi się światłami samochodu. Mogłaś po swojej prawej stronie poczuć osobnika, który w tym czasie starał się pomóc jak tylko potrafił, w pewnym momencie nawet zmieniając się z tobą przy czynnościach ratunkowych. 

-Zareagowałaś naprawdę szybko- powiedział chłodnym tonem. 

-Taaa... Taki trochę odruch...- schowałaś niesforny kosmyk włosów za ucho- Dziękuję za pomoc.