Üvey annem ile babam i akşam yemeğinden sonra çalışma odama yonlendirdim. Yine konuyu az cok tahmin etmiş olsalar gerek odaya girer girmez konuyu saptarmak icin bu odayı degistirsek mi simdi dinlenelim yarin ilk iş yaptıralım diyorlardı. Tabiki konuyu dağıtmadım ve hemen açıkladım. " Gerçek annem beni geri istiyor." Diyeverdim
Ikisi de birbirine baktı. Ve bir gün olacağını biliyorduk dediler. O kadar modumuz düşmüştü ki 2 dakika kadar sessizce bekledik. Sonra üvey annem ayağa kalktı ve ben erzakları hazırlayayım dedi. Şaşırmıştım kendilerini bu duruma hazirlamis gibilerdi. Üvey babam ağlamamak icin kendini zor tutuyordu. Üvey annemi yerine otutturdum ve onlara bu konu hakkinda düşüncelerini sordum. Sen bilirsin sonuçta kendi annen tabiki onunla yaşayacaksın dediler. Ikisi de sanki çalışmışlardı. Onlara sıkıca sarildim ve gitmeyeceğimi soyledim birden üvey babam seni özleyeceğiz dedi. Üvey annem şoka girmişti. Ne ne ne diyordu. Üvey babam dersine gerçekten o kadar hazırlamıştı ki benim dediklerimi duymuyordu. Ağlamamaya çalışıyordu. Üvey annem ise çoktan ağlamaya başlamıştı. Mutluluk kahkahaları atıyordu. Üvey babam hala hiçbirşey anlamamıştı. Üvey annem ona dönüp gitmiyor dedi. Üvey babam birden ağlamaya başladı ve üçümüz sarılarak gülüyor ağlıyorduk. Onların beni sevdiğini biliyordum ama beni gerçekten çok önemsiyorlardı. Ayağa kalktım ve size diyeceğim buda degil dedim.
Üvey annem ile ikiside heyecandan titriyorlardı. Onlara artik abi abla demeyecegimi anne baba diye hitap edeceğini soyledim. Ikisi de çalışma odasını alt-üst etmiş ti. O kadar mutlulardiki bi ara beni kulaklarına alıp koltuğa attılar. Onları gerçekten çok seviyordum.
