5 hafta önce ona verdiğim gitar ı geri aldım. Günlerden salıydı. Matematik dersinden çıkmıştım, görsel sanatlar dersi icin sınıfa gidiyordum. Müzik sınıfının hemen yanındaydı sınıf.
Müzik sınıfından tam geçtim ki birden kolumu biri sertçe sınıfa çekti. Ne olduğunu anlamadan hemen
Kendimi korumak icin ayağına bastım ve yere serdim.
Erkek olduğunu anlamıştım fakat o olduğunu görünce pişman olup yerden kaldırdım.
"Hey sakin ol canımı acitiyorsun."
Ona kızmıştım. Ortalık içinde bu şekilde davranması çok kaba bir haraketti. Yerden kalkar kalkmaz once sandelyeye oturdu. Sonra da gitarımı verdi.
"Herhalde karşılığı buydu." Dedi.
"Karşılığı bu değildi. Bana bu şekilde davranırsan sana boyle davranırım. Karşılığında iyilik istemiyorum. Peşimi bırak. "
Birden gülmeye başladı.
"Peşinden kosmakmi gercektenmi?
O gitar i kendi isteğinle vermiştin bana ve sen şimdi....."
Sözünü kestim ve konuşmaya başladım.
"Pesimi bırak. Ve birdaha öğretmen ile beni muhattap etme."
Ortamı terk edecekken birden yine kolumu tuttu ama bu kez cok hafif.
"Eminim birdaha konuşmayız. Bunu iki tarafta istiyor çünkü."
"Iki tarafi istemesine gerek yok. Ben istemesemde seninle muhattap olmam. Sadece pesimi bırak ve beni belaya bulaştırma."
"Iyi bakalım."
O konuşmadan sonra hic konuşmadık ve karşılaşmadık. Adını bile hic duymadım. Ondan hoşlanmıyordum hemde hiç. Hayatımda kimseye aşık olmadım. Sürekli kendi sebeplerim icin çıktım insanlarla. Çok isterdim birine aşık olmak. Bahsetmiştim , küçükken şizofrendim. Fazla ileri değil. Hâlâ şizofrenin ama tedaviler sayesinde normal bi insan gibi yaşıyorum. Mesela hayatımda sadece 2 kez gerçek olmayan, beynimin beni kandırdığı canlı gordum. Bunların 2 side babam dı.
Ama sorun sadece şizofren olmam değildi. Ne kadar mükemmel olduğum düşünülsede aslında mükemmel degilim. Tam bir anormal insanım.
Ruh hastalığım gittikçe daha da kötüleşiyor. Hatta bi ara durup dururken bir insanı öldürme planlari yaptim hemde hiç fark etmeden. Insanları kandırmak, eziyet etmek hosuma gidiyor. Hergün bu akıl ile başa çıkıyorum ve zabd etmek gerçekten çok zor. Gece durup dururken kalkıp teras a iniyorum farkında olmadan. Beni yöneten başka biri var gibi ama psikolog boyle bir şey olmadığını sadece beynimin buna alıştığı icin yaptığını söyledi.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
