Nasıl neden gibi sorularla aklımı kurcalarken
Annem seslendi
"Zeynep hadi toparlan hastaneye gidiyoruz."
Hayır hayır gitmek istemiyordum.
Hem ven gitsem ne olucaktı.
"Anne ben gelmesem"
"Olmaz kızım gelmen lazım .Amcanın yanında olmalıyız"
"Haklısın anne "
Dedim ama dün gece gördüklerim aklımı kemiriyordu.
Ama bunu kimsenin bilmesini istemiyordum.
Şayet bilirlerse bana deli gözüyle bakabilirkerdi.
"Anne"
"Söyle kuzum"
"Dün gece olanları kimseye anlatmasak"
"Niye kızım"
"Bizim oranın insanları biliyosun işte anne ya
Delirdiğimi düşünecekler"
"Tamam kızım anlıyorum seni"
"Yengeme de..."
"Tamam konuşurum onla oda kimseye söylemez"
Annem le bi yandan konuşuyorduk.
Bi yandan toparlanıyorduk.
Herkes kalkmıştı Yengemde salonda bekliyor.
Yarım saat içinde toparlanıp evden çıktık.
Hastaneye vardığımızda beni iten bi şey vardı sanki.
İçimden bi ses daha yeni başladığımızı ve başıma daha çok olaylar geleceğini söylüyordu.
Hastane ye girdik asansöre bindik kapalı alanlardan korkarmışım küçükken ama artık korkmuyordum.
Bu korkuyu nasıl yendiğimi ise bi türlü çözememiştik...
Amcamın yattığı bölüme geldik.
82.oda daymış.
Hep birlikte odaya doğru ilerledik
Ama içeri giremedik .
Poslisler amcamın ifadesini alıyordu.
Bi süre kapıda bekledikten sonra sonunda polislerin işi bştmişti.
Önce tutanak tutan çıktı odadan sonra diğer Polis.
Aman Allah'ım bu nasıl bi karizmaydı Nutkum tutulmuştu resmen.
Benki Zeynep Yılmaz hayatımda ilk defa böyle bişey hissediyordum.
Sanki herşeyi unutmuş o adama odaklanmıştım.
"Zeynep hanım!"
O memurun sesi ile irkilmiştim.
"Zeynep hanım sizin bu konuda söyliceğiniz bişey varmı"
"Ne hangi konuda?"
"Amcanızın kazası belliki normal bi kaza değil bu. Bi düşman ı filn "
"Yok yok bi bilgim yok.Hem amcamın kimseyle zoru olmazdıki"
"Tamam zaten sonrada hepinizle bi kere daha görüşmek zorunda kalıcaz"
Zorunda kalıcaz!!!
Ne kadr alakasız saçma bi cümle.
Sanki zorlayan var hıh.
O hafif yandan gülümsemesini bırakıp öylece gitti yanımızdan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKUYA TUTSAK ASK (ZeyKer)
Kinh dịKorkmak insanın Aşktan sonra en çok yenildiği duygudur. Peki siz Korkmaya hazırmısınız? Hazırım dediğinizi duyar gibiyim. O zamn okumaya başlayabilirisiniz... Ama şunuda söyliyim ilk bölümde yazdıklarım gerçektir. Şahsen benim başımdan geçen bi ol...
