6969 Corporation

Chapter 5

I gaze dumbfounded at the familiar ceiling, blink my eyes twice trying to recall what did I do last night for having this bad headache. I seat disoriented in my bed. Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko nang napagtanto kung nasaan ako ngayon. I'm at the mansion. Iginala ko ulit ang tingin ko para siguraduhing hindi ako nagkakamali sa hinala ko.

There this white roses in the vase above the table, I noticed. That's new. I haven't found any flowers or vases in this room since the first time I slept in this room. Maybe nanay Rona decorated it. Siya lang naman ang mahilig na mag-alaga ng mga bulaklak sa mansion na ito.

She will die, seeing a place without flowers.

Ibinaling ko ang tingin ko sa libro na nakabuklat. I crease my forehead. I don't remember I read a book last night. I don't remember I have a book either. Hinilot ko ang sintido ko habang ang isang kamay ko naman ay nakahilot sa batok ko. It's like I'm sleeping in a bad position for a long time. Bumangon ako sa kama ko't dumiretso sa banyo.

I check myself in the mirror. Naibaba ko ang tingin ko sa leeg ko, inalis ko ang benda doon at halos manlumo ako nangmakita ang dalawang maliit na butas. Suddenly the image last night shivers through me. I didn't expect that will happen to me. Horribly!

I check my neck again. I immediately suck a gasp when I remember what Mr. Yvan did to me. Hindi ko akalaing magagawa iyon ni Mr. Yvan. I imagine how he enjoys my blood that sent me into a forever nightmare.

My fingertips slowly cares the neck.

Alam kung hindi lang iyon ang kaya niyang gawin, and it's frightening to imagine that I'll be forever a prison in this place. What should I do now? I can't run into the woods, it is so dangerous for me to go there but it's more dangerous for me to go in my class tonight. I can't guaranty my safety anymore.

This is stressing me like hell. What if iyong ibang kaklase ko ay pagtangkaan din ang buhay ko? How can I trust the surrounding people when they are armored with fangs?

Napatingin ako sa pinto ko nang may kumatok doon. Mabilis kong binuksan ang pinto ko at nadatnan ang isang tray ng pagkain, puno iyon nang mga nagniningning na mga mamahaling pagkain na ngayon ko lang nakita sa tanang buhay ko. Mayroon ding isang basket ng ubas at ibang prutas na kasama. Nagpalinga-linga ako baka sakaling makita ko kung kanina galing iyon pero wala akong naabotang iba tao kundi ang tahimik na hallway. Inabot ko na lang iyon at inilapag sa mesa ko. Sinimulan ko nang kainin iyon bago lumabas upang ipaghanda ng makakain ang amo ko. Alas dos pa lang ay patapos na ako sa pagluluto. Hiniwa ko iyong sibuyas nang bigla na lang may narinig akong kalabog mula sa taas. Nagpahiglpit ako ng hawak sa kutsilyo at mas doble pa ang naging balisa ko dahil pakiramdam ko ay may nakatitig sa akin.

Mabilis akong natapos sa paghahanda ng makakain ni Mr Yvan. Lahat ng kailangan niya ay nasa mesa niya na.

Halos mapatalon ako sa gulat nang may bigla na lang kumatok sa pinto. Naikunot ko ang noo ko at nagtaka. Sino ba naman kasi ang kakatok sa ganitong oras? Sigurado akong madilim pa sa labas, lalo na at umuulan pa. Mabilis kong sinilip kong sino iyon pero agad na nanlaki ang mga mata ko nang makita si Vincent na naka-hood at basang-basang sa ulan.

"Ano naman kaya ang ginagawa niya dito?" tanong ko sa isip ko.

"Vincent!" I said enthusiastically when I decided to open the door for him.

Nagulat naman siya pero ngumiti rin agad ito sa akin.

"Hi, good morning... Nandiyan ba si Yvan?" tanong niya bago inalis ang hood nito.

Naimulagat ko ang mga mata ko nang mapansin ang magulo nitong buhok at ang mga mata nitong mapupungay. Ngayon ko lang din napagtanto kung gaano kagwapo ito sa hitsura niya ngayon.