Right Word And Right Guy Comes In The Right Time(On Going)

Chapter 1

Axriel's POV

(NAKSSS, may pa-POV ang frenyy nyo. First time ko pong mag pov.)

This is my desire, to honour You
Lord with all my heart I worship You
All I have within me
I give You praise
All that I adore is in You

Lord I give You my heart
I give You my soul
I live for You alone
Every breath that I take
Every moment I'm awake
Lord have Your way in me

"Axriel ponyem@ss napakaganda ng umagaa! Ayan ka na naman sa kanta kanta mong yan eh, edi ikaw na! Ikaw na nabiyayaan ng magandang boses, samurai-yin kita jan ih! Gooodmorrningg beslak!" Bulyaw ng aking maamatz na kaibigan este pinsan, yes you heard me, kasama ko sa bahay ang pinsan kakong plastik, kidding.

Simula nung sumakabilang buhay ang pamilya ko, natuto akong maging responsable sa mga kilos ko dahil ako na lamang mag isa sa buhay, minsan iniisip ko kung bakit hindi pako nasama sakanila, para naman hindi ako nagpapakahirap rito. Ngunit naiisip ko rin na baka nga hindi pa dito nagtatapos.

"Oo na! Oo na! Eto na nga po KAMAHALAN! P*nyeta ka! O'yan kumain ka na't makaalis na dito at marami pakong gagawin! Gooddmorninggg too mwah!" Saad ko rito, ganto kami mag usap, minsan pakalma, minsan para kaming aso't pusa, minsan para kaming asa gitna ng bakbakan kung makasigaw akala mo nasa ibang planeta ka.

Sa murang edad ako ay naulila, kaya narito ako ngayon sa di kalakihan, kagandahan ngunit pwede ng pagtiyagaan na apartment malapit sa unibersidad na aking papasukan.

Minsan kapag sembreak o di kaya'y sabado o linggo ako ay umuuwi sa bahay na naiwan ng aking magulang.
K

ahit man ako'y naulila ng maaga, mayroong mga pagaari ang pamilya naming kaya akong buhayin tulad na lamang ng maliit na hotel and restaurant. Sila tita ang namamahala at the same time, pag may oras ako ako din ang namamahala. Kaya naman imbes na medicinal course ang kukunin ko, kumuha nalang ako ng business management para naman matutukan ko itong naiwan sakin ng aking magulang.

Nagtataka siguro kayo bat kami nasa gantong apartment? Kasi wala ng bakanteng apartment na katabi lang ng unibersidad kaya naman kinuha na namin to. Ayoko naman ng sasakay pa, kaya nga nag apartment upang makalapit.

(Fastforward ; apartment)

Nagtungo ako sa kwarto at naligo, inayos ko ang mga gamit ko dahil unang araw ng pasukan ngayon.

Nang makababa ako, tinawag ko ang aking pinsan.
"Kyomii! Malelate na tayo, ano kaba paaralan ang pupuntahan hindi bar, Jusko porsanto!" Kunwaring pagalit kong tawag rito. At dumiretso na sa labas.

" Eto na ho mahal na reyna, siraulo!" Saad nito.

Ala syete ng nakarating kami sa paaralan, as always, baguhan, maraming bulong bulungan. Hayssss nakakapagod.

Bawat lakad mo may angal, bawat hakbang may bantay, ganon ba talaga dito? Lahat ng gagawin mo parang kaonti nalang si satanas na susundo sayo BWHAHAHAHAHHA napakarami banamang matang nakatingin sayo, artista lang eh noe?

Mabuti nalang at nasa second flor na second building yong room namin. Aba kung malayo pa, lilipat nalang ako sa iba, joke lang syempre napaka mahal kaya ng tuition akalain mo yon, nagagawan ko ng paraan mabuhay WHAHHAHAHA.