BEDENE GEÇİŞ

Siyah Tüm Renkleri İçerir

Son ses şarkıyı açtım. Odamın karanlığında şarkıyı iliklerime kadar hissediyordum. Çocukluktan gelen bir alışkanlıktı bu herkesin sevmediği veya korktuğu şeyleri sevmişimdir. Mesela Ateş gibi...
Ateş benim erkek arkadaşımdı. Ama o bir insan değildi. Soyut ya da somut olarak sınıflandırımadığım bazen varlığını hissedip göremediğim biriydi o herkes şizofren olarak bakıyordu bana ama öyle değildi herkesin ateş soyu diyip toplumda korktukları bir varlığa aşık olmuştum. Hayatımın dönüm noktasıydı o.
Hani derler ya ne onla ne onsuz bende ikiside olmuyordu. Ne onunla olabiliyordum ne de onsuz kalabiliyordum. O odama hep gece gelirdi. Beklerdim onu o geldimi odamın ısısı artardı içime bir kasvet düşerdi ama ben o içime düşen kasveti bile seviyordum.
Kendimden bahsediyim ben Alisa 17 yaşımdayım küçükken yaşadığım tranvalar yüzünden çift karakterli bi insandım. Işte sırf bu yüzden topluma karışmaya kalabalık ortamlara girmeyi sevmiyordum ne nerde yapacağım belli olmuyordu.
Beni ailem anlıyordu o yüzden asosyal olmam konusunda pek birsey demiyorlardı.
Beni bu duruma her ne getirdiyse sebebini bulmam lazımdı ama hatırlayamıyordum bazen gecelerce düşünüyordum bu duruma ne getirebilirki bi insanı?

Ah hadi olamaz okula gec kalamam.
Üstümü giyinip direk aşağıya indim annemin mükemmel bir kahvaltı hazırlamasına rağmen bişey yemeden evden çıktım. Sokaktaki herkes sanki bana bakıyordu. Tahminlerimdede haklıydım. Otobüse bindiğimde farkettim. Bana bakmalarındanki sebebi ayakkabı değilde  terlik giymemmiş. Al işte okulda bunlarla gezmek zorundaydim yeterince geç kalmıştım zaten.
Okulun bahçesinden içeriye girdiğimde güvenliğe selam verdim oda bana başını onaylıyormuşcasına salladı.
Okul kıyafeti giymezdim. O yüzden ailemle sürekli tartışırdık. Sınıfa çıkarken kolidordaki kızlar öküzün trene baktığı gibi bana bakıyordu.
Arkamı dönüp ters bi bakış attıktan sonra devam ettim sınıfa geldiğimde hoca çoktan derse başlamıştı. Özür dileyip yerime geçip oturdum. Duvar kenarı en arkaydı. Bana göre dünyanın en güzel yeriydi. Sıra arkadaşım Enes'dı.
Enes çok iyi kalpli biriydi ve benim hakkımda herşeyi biliyordu. Onla hiç çekinmeden her konuyu konuşabiliyordum. Benim Ateş'i sevmeme her ne kadar karşı çıksa da bazi konularda hep destek veriyordu bana.
Zaman hiç geçmiyordu. Uyumam lazımdı dün gece Ateş'i beklemekten uykusuz kalmıştım ama gelmemişti bir nedeni olmalıydı. Bu akşam yine bekliyecektim umarim gelirdi.