Di ako nakatulog buong gabi. I was so damn worried about Matt. Kaso hindi ko naman siya matext. I-I don't think it'll be alright to text him if he's ok when I know he's not. Because of me.
Pumasok na ko sa school. I was expecting he will not be able to attend classes but I guess not. He's here. Anong nangyare sa mata niya?! What have I done now?!
Nung matapos ang klase I approached him.
"Matt..."
"Oh Katrina?"
"W-what happened to you?"
"May pake ka pala? Haha. Wala. Wag mo na intindihin to"
"But Matt..."
"Ok lang ako. Magiging ok din ako ng wala ka"
"But I'm just here Matt"
"I know. Pero masakit pa Kat. Layuan mo na muna ako, please lang"
Ginusto ko to di ba? Ako naglayo ng sarili ko sa kanya. I was the one who gave him the reason to do all this. Pero bakit ako nasasaktan?
Ako yung nagsabi na hindi ko to pagtutuunan ng pansin. Na hindi to dapat mangyare, na masasaktan lang ako pero bakit kahit ginawa ko na yung akala kong magliligtas saken mas nasaktan pa ako? Nadamay pa si Matt. Nadamay pa siya sa takot ko.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Matthew's PoV
I shouldn't have said that. I didn't mean to tell her to leave me alone. Pero wala akong lakas na bawiin ang nasabi ko. I don't know. I don't know anymore.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Katrina's PoV
Di kame nakakapag-usap ni Matt, ilang araw na. Every attempt I do lumalayo siya. I guess I have to give him the space he needs.
Pauwi na ko pero bago pa man ako makalayo sa eskwelahan, dumating na naman ang "tatay" ko.
"Ano na naman?"
"Di ka man lang ba maghhello sa tatay mo?"
"Wala akong balak. Excuse me. Aray!"
Hinila niya ko at hinawakan ng mahigpit sa braso.
"Kahit kelan di ka talaga marunong rumespeto ano?!"
"Ano ba nasasaktan ako!!"
"Wala kang kwenta!"
Napapikit ako. Inaabangan ko na lang na may lumapat na namang kamay sa mukha ko pero wala akong naramdaman. Nakita ko na lang may pumigil sa kamay na dapat sasampal saken.
"M-Matt..."
"Ang lakas ng loob mong humingi ng respeto when you yourself doesn't give it to your own daughter"
Nakakatakot ang aura niya. Ang talim ng tingin niya sa tatay ko.
"Sino ka bang pakialamero ka?! Anak ko to may karapatan ako dito!"
"Ano ba bitawan mo ko!" Hinigit na naman ako ng tatay ko. Ang sakit na ng braso ko.
"Kelan pa naging pag-aari ang tao? Hindi porket ikaw ang dahilan na nabuhay siya sa mundo may karapatan ka na na kontrolin ang buhay niya"
"Sino ba to ha?! Katrina?! Boyfriend mo?! Maharot ka na din pala ngayon. Mayaman ba to? Ha?"
"Wala kang karapatan malaman. I don't have to explain anything to you" Naiiyak na ko. I never cried in front of my parents. I never showed them I'm weak and that they can do anything with me. Pero this time, tears just easily fell out.
"Aba't-"
*prrrtt
"Hoy! Ano yan?! Anong kaguluhan to ha?!" A police officer came dahil medyo nagkakataasan na din kame ng boses
"Ahh wala boss. Sinusundo ko lang anak ko. Tara na"
"NO. Hindi ako sasama sayo. I have my own home" pagtanggal ko sa kamay niyang nakahawak saken
"Sasama ka saken sa ayaw at sa gusto mo"
"Sir this guy is forcing her to come. Hindi sila magkaano ano" Matt
"Ha?! Talaga ba miss?"
"O-opo"
"Ano?! Hoy! Anak kita umayos ka!"
"Ser subukan niyo ituloy yan pwede ko kayo ipakulong. Umalis na lang po kayo. Nakakagulo na kayo dito"
"Paniniwalaan niyo pa tong walang kwentang to?!"
"Sir. Please just go. Or mapipilitan na kong dalhin kayo sa presinto"
Nanalim ang tingin ng tatay ko saken at saka nagsalita
"Hindi pa ko tapos sayo. Babalikan kita tandaan mo yan"
"Edi bumalik ka wala akong pakialam"
Pinunasan ko na luha ko. I'm so weak right now. Kung kelan andito si Matt saka naman ako nagbbreakdown
"Kat tama na yan. Are you okay? Masakit ba kamay mo? Ha? Kelan ka pa ba ginugulo ng tatay mo. Magsampa ka na kaya ng restraining order para di ka na malapitan non?"
Napangiti naman ako sa sinabi ni Matt. I missed him. I missed being with him but I know I've hurt him ☹️
"Matt. Salamat. Sobrang salamat. Sige aalis na ko. Alam ko naman ayaw mo pa kong makita ngayon pero tinulungan mo pa rin ako. Salamat. Sige na kaya ko na sarili ko"
"Come with me."
"Ha?"
"Sumama ka saken. Wag ka nang magtanong, okay?"
Those smiles. It's been a while that I've seen his smile.
