geef het een kans VOLTOOID

Het einde van een mooie tijd

Tinne en Seppe lopen hand in hand tussen hun groep, school uit. 'Eindelijk grote vakantie', zegt Toon, de beste vriend van Seppe. Tinne zucht. 'We kunnen elkaar toch wel blijven zien he?' Voordat Seppe duidelijk antwoord kan geven springt Jessica voor de neus van Tinne. 'Jij gaat nu mee shoppen schat, om het einde van dit schooljaar te vieren. Je zit altijd bij Seppe... laat die jongen nu eens effe kwaletitime met zijn maten!' Seppe trekt zijn schouders op en steekt zijn handen op. Tinne kijkt hem vragend aan maar Jessica trekt haar al mee de winkelstraat in. Elise, Leonie, Femke en Herlinde staan al te wachten. 'Ha je hebt ze mee gekregen' lacht Leonie plagerig. 'Ne ne ne', zeurt Tinne en ze lopen lachend de winkelstraat in. Wat moest ze zonder haar besties. Ze zou het niet weten. De rest van de dag denkt Tinne amper nog aan Seppe.

Die avond ligt ze op bed. Seppe had niet geantwoord of ze elkaar nog wel blijven zien. Tot nu toe had ze echt het perfecte leventje. Beste vrienden, beste lief en bovendien woont ze in de stand waar ze elke dag rond hangt met haar vriendinnen. Seppe leek ook wel te twijfelen over zijn antwoord. Misschien hield hij niet zo veel meer van haar. 'Zet hem uit je hoofd, Tinne', zegt haar jongere zusje Jade die naast haar op bed ligt naar haar te kijken. Tinne zucht. TINNE, JADE! Helpen! Schreeuwt Inge, hun moeder beneden aan de trap. De meisjes springen recht. Terwijl Tinne de trap af strompelt zegt ze bedeust ' en nu gaan we ook nog eens verhuizen!' 'Dat is toch fijn?' Zegt Jade ' het platte land, schapen, koeien, paarden én we krijgen een hond van mama en Bart!' Tinne knikt maar ze houdt eigelijk helemaal niet van honden en paarden enzo. Ze wil gewoon in de stad blijven wonen. Zodat ze de winkels kan leeg shoppen met haar beste vriendinnen.

'Ze kunnen wel eens op bezoek komen', zegt Inge terwijl ze een stapel boeken in een verhuisdoos legt. 'Hmmm' Zegt Tinne ze pakt een doos en begint spullen in te laden. Bart is druk bezig met de televisie in bubbeltjesplestic te wikkelen. Bart is hun stiefvader. Hun echte vader kennen Jade en Tinne niet. Ze weten alleen dat Bart al hun hele leven lang bij hun moeder woont. De volgen de ochtend aan de ontbijttafel vraagt Tinne aan mama 'mam mag ik zo naar het ijssalon?' Inge kijkt Bart vragend aan. Maar die trekt een onschuldige blik. 'Waarom', vraagt Inge. 'Wel ik ga met mijn vriendinnen nog wat doen ... voor de laatste keer hier', zegt Tinne kattig. 'Komt Seppe niet eens?' Vraagt Bart vriendelijk. Tinne haalt haar schouders op en staat op van tafel. 'Ik ga douchen. Tot zo.'
'Weet jij wat er is met je zus?' Vraagt Inge geschrokken aan Jade. Jade schud haar hoofd en propt een boterham in haar mond. 'Phoe ik hoop maar dat Tinne niet boos blijft vanwege de verhuis', zucht Inge verdrietig. 'Ach Inge schat dat loopt wel los. Ze heeft nu 2 maand vakantie. Inge knikt maar ze staart somber voor zich uit.

'S middags zit Tinne in haar favoriete gezelschap op een muurtje op het kerkplein. Jessica komt net aangefietst. 'Hoi!'
'Wat kut dat je morgen gaat...', zegt Leoni. 'Hèhè ze is niet voorgoed weg hoor! En bovendien kunnen we altijd met de trein nog eens langs gaan. Zegt Herlinde met een snak. 'Tssss' doet Elise. Herlinde trekt een boos gezicht. 'Het lijkt me nog wel leuk in een klein dorpje met veel velden en bossen te wonen', zegt Femke plots. Iedereen kijkt haar vreemd en verward aan. Ze schiet in de lach 'maar het liefste blijf ik hier om met jullie de winkels leeg te shoppen he!' Nu lacht iedereen mee. 'Laten we een ijsje gaan eten!?' Stelt Jessica voor. Iedereen knikt instemmend.

Even later smullen ze van hun ijsje. Ze kletsen over honden, nieuwe kleren, huizen en het platte land. Het is een heel leuk gesprek. Tinne kijkt naar buiten. Ze weet dat ze dit enorm zal missen. Leonie legt haar hand op Tinne's schouder. Over haar rossige haar.

'Ik moet nu echt gaan', zegt Tinne na een poosje. 'Nog inpakken.' Tinne lacht naar de meiden, die gezellig rond het tafeltje aan het raam in het ijssalon zitten. Haar ogen stralen verdriet uit. Ze draait zich om. 'Doei' roepen haar vriendinnen haar nog na. Ze opens met trillende handen en tranen in haar ogen de glazen deur van het ijssalon en loopt met gebogen hoofd de straat op. Haar mooie lange roste haar verbergt haar betraande gezicht. In haar hoofd klinkt het stel je niet aan Tinne je gaat niet van de wereld bol he!