geef het een kans VOLTOOID

sterre

Die middag kan Tinne even ontsnappen van haar moeder en Bart. Ze heeft even genoeg van al dat uitpakken. Ze pakt een fiets uit een van de stallen. Dan bedenkt ze zich dat ze niet zomaar kan gaan rond fietsen als haar moeder het niet weet. Ze loopt terug naar binnen. Daar sleurt Inge net een doos door de deur. 'Ha lieverd daar ben je.' 'mam, mag ik even gaan fietsen?' Verbaast kijkt Inge,  Tinne   aan. 'Eh ja is goed.' 'Oké ik stuur dan wel een berichtje als ik verdwaal ben.'

Tinne stapt op haar fiets en rijdt het erf af. Ze volgt de smalle kronkelige veldwegen.  Na een tijdje weet ze al lang niet meer waar ze is. Nergens zijn grote straten. Overal zijn velden en hier een daar wat bomen en weides met paarden, koeien of schapen.
Daar is een boerderijtje denkt Tinne terwijl ze recht voor zich uitkijkt. Als ze bij het huis komt, ziet ze dat het een soort van manege is. Buiten is een grote zand vlakte met hekkens eromheen. En daarnaast staat een gigantische stal met een enorme groene schuifdeur. Er komt een meisje naar Tinne toe. 'Hoi, kom je voor te rijden?' Vraagt ze vriendelijk. Tinne schud haar hoofd. 'Ik ken nieks van paarden ik woon hier pas in de buurt en was de omgeving wat aan het verkennen.'  'Wat leuk! Je zult het hier vast geweldig vinden! Kom mee dan geef ik je een rondleiding.' Tinne denkt niet na en loopt zomaar mee achter het meisje aan de enorme stal in. ' Hoe heet je eigelijk?' Vraagt het meisje vrolijk en opgewekt. 'Uim Tinne', antwoord ze verstrooid. 'Leuk! Ik ben Sterre! Deze stal is van mijn moeder ', antwoord Sterre opgetogen.
Sterre en Tinne lopen tussen 2 lange rijen stallen. Sterre noemt heel enthousiast de namen van alle paarden op. Tinne let maar half op. Waar is ze in godsnaam mee bezig!  Wil ze hier wel zijn?!
'Dit is mijn eigen pony. Met hem rij ik wedstrijden. Hij heet GOLDENBOY', zegt Sterre vrolijk. ' hij is echt enorm lief!' Tinne kijkt Sterre onzeker aan. Toch steekt ze haar hand uit naar goldenboy. Op  het moment dat ze het paard wil aaien draait hij zijn hoofd. Tinne trekt geschrokken haar hand terug en springt achteruit. Sterre lacht. 'Niet bang zijn!' Zegt ze blij. ' Maar dat beest draaide zijn kop. Straks bijt hij mij. Sterre haar ogen fonkelen. Ze lacht. Het is geen beest, hij heeft een hoofd en benen én golden bijt niet.' Tinne  kijkt schuldbewust naar haar mooie zwart schoenen.  Sterre neemt Tinne mee naar buiten. Ze toont de buitenpiste. Tinne  fronst haar voorhoofd maar knikt. Sterre toont ook een stapmolen, een opslagplaats en een binnen piste en nog veel meer . Tinne begint het steeds leuker te vinden. Sterre is altijd zo vrolijk en opgewekt. Ze is heel levendig.
.even later staan ze terug vooraan. Bij het huis en voor de grote stal, bij Tinne's fiets. 'Kom je morgen weer?' Vraagt Sterre hoopvol. Tinne aarzelt. Ze vind paarden helemaal niet leuk. Ze vind ze vies. Maar misschien houdt Sterre ook wel van uren shoppen. Dus ze knikt. 'Leuk! Ik kijk er naar uit!' Roept Sterre uit. ' ik ben zo blij dat er eindelijk eens iemand in de buurt is komen wonen! Ik ben hier echt de enige in de buurt.' 'Ik heb ook nog een zusje,' zegt Tinne snel. 'Jade heet ze.' Sterre glimlacht. Daarna zeggen ze elkaar gedag. Tinne fietst weg. Na amper 2 minuten herkent ze de straat. Dit is is de staat waar haar nieuwe huis staat. Wat een bof! Ze woont wel heel dicht bij Sterre! Ze kijkt op haar horloge. Oh jee het is al laat snel fietst ze naar huis.