geef het een kans VOLTOOID

hoofdstuk 4

Hoi, ik ga wat dingen aan dit verhaal aanpassen. Ik ga vanuit het standpunt van Tinne zelf schrijven. Veel lees plezier!

De dagen vliegen voorbij. Ik ga elkedag bij Sterre. Maar ik kijk er elkedag tegenop. Ze wil altijd iets doen met haar paarden. Ik ga vandaag vragen of ze mee wil gaan shoppen. Vanmorgen heb ik met Seppe gebeld. Het is al bijna 3 weken geleden dat ik iets van hem gehoort heb. We zijn het er over eens dat het niet meer het zelfde zal zijn tussen ons en dat we beter vrienden kunnen zijn. We zijn halverwege de eerste maand van de vakantie en het huis is zo goed als opgeknapt. Elkedag ga ik fietsen. Vandaag gaan Bart, Inge en Jade een hond ophalen. Een jonge hond uit het asiel. Hij heet Basiel. het is een chocolade bruine labrador van 10 maanden.

S'middags fiets ik op de oude verroeste fiets, die ik gevonden heb in de oude stallen aan ons nieuwe huis, naar Sterre. Jade is samen met Inge en Bart de hond gaan ophalen. Als ik aan kom zie ik Sterre buiten op haar paard Goldeboy rijden. Ik zucht. Het word weer een paardeïge dag. Als ze ziet komt ze naar het hek gereden. "Hoi Tinne!" Ik glimlach even en ga op het bankje, die tegen de grite stal aan staat, zitten. Moest ik iets van paarden kennen had ik het misschien nog mooi gevonden om naar te kijken. De enthousiaste Sterre als altijd, stapt af en komt naar me toe. "Wil je ook eens rijden?" Vraagt ze opgewekt. Er vanuitgaant dat iedereen zomaar op een paard stapt. Ik schud mijn hoofd. Ik zie de teleurstelling in haar gezicht. Ik voel dat ik een beetje geïriteerd raak. "Je gaat er vanuit dat ik paarden leuk vind, dat ik dit alles zo maar leuk vind! Ik haat paarden. Ik wil gewoon terug naar de stad waar ik kan gaan shoppen met mijn vrienden!" Zeg ik luid geïrriteerd. Sterre is duidelijk geschrokken van mijn reactie. Het is even stil. "Waarom kom je hier dan elke dag?" Vraagt ze. Ik kijk haar verbaast aan en verzin snel een antwoord. "Omdat ik er hoopte dat we ook ooit eens iets anders samen gingen dien  dan met die stomme paarden." Sterre draait zich om en loopt de piste uit met haar paard, de grote stal in. Ik kijk haar geschrokken en verdrietig na. Ze is heel bijzonder. Maar waarom trekt ze me zo aan? Ik weet het niet. Ik blijf even zitten op het bankje maar sta dan op en loop naar mijn fiets. Ik kijk achterom en zie Sterre verdrietig naar me kijken. Ik laat mijn schouders zakken en zet mijn fiets terug. Langzaam loop ik de stal weer in. "Sorry, ik moet me echt leren openstellen voor diet vreeselijke nieuwe leven hier..." zeg ik terwijl ik naar mijn voeten kijk. Sterre doet iets dat ik niet verwacht had. Ze pakt me vast en drukt me tegen haar aan. Ik sla mijn armen om haar heen. "Niet weg gaan, je ... betekend veel voor me." Zegt ze zacht in mijn oor. Ik word warm vanbinnen. Ik maak me los uit haar knuffel en kijk haar recht in haar ogen. Ze bloost. "Als je toegeeft en je opengesteld voor nieuwe dingen gaat het zo veel makelijker zijn voor je" zegt Sterre. Ik kijk haar met een toegevende glimlach aan. "Je hebt gelijk. Ik moet de mooie kant van paarden zien..." Sterre kijkt me opgewonden aan. "Je snapt het! Hier heb ik zolang op gewacht!" Ik glimlach. "Nou vertel. Hoe werkt het nu, paardrijden?" Sterre lacht. "Eerst moet je leren niet bang te zijn van de paarden en ze poetsen. Eerst leer ik je dingen vanop de grond vooraleer je erop mag." Ik knik. Ik merk dat ik het inderdaad makelijker vind. "Mijn moeder en ik wisten dat je je wel zou bekeren. We hebben een jonge palomino die je mag lenen. Beschouw hem als jouw paard." Zegt Sterre blij. Mijn ogen vallen bijna uit  mijn hoofd van verbazing. "Meen je dit?" Sterre lacht. "Ja hoor"  Sterre wijst me naar een mooie box tegenover  de rij waar Golden in staat. "Dat is dreamcody" Zegt ze. Ik kijk naar een goudkleurige pony met witte manen en staart en een witte bles.  "Stap 1, aaien zonder schrik te hebben." Ik schiet in de lach bij de woorden van Sterre. Maar ze heeft wel gelijk. Ik heb schrik. Als Cody zijn hoofd draait dijns ik achteruit. Ik kijk blozend naar Sterre. "Je hebt een lange weg te gaan hoor!" Zegt ze opgewonden en vrolijk. Ze springt nog net niet op en neer van blijdschap.
Na een uur moet ik naar huis. Als ik thuis aan kom verwacht ik een zusje die door het dolle heen is en aan het spelen is met haar nieuwe puppy , maar in plaats daarvan is het heel stil binnen. Ik schuif de grote schuifraam opzij en loop naar binnen. Jade, Bart en Inge zitten in de zetel voor de speksteenkachel die gezellig brand. Jade zit op haar telefoon, Bart lee let de krant en drinkt thee en Inge leest een boek. Ik kijk fronsend naar de 3. Als Jade me op merkt glimlacht ze. "Waar is Basiel?" Vraag ik. Jade wenkt me. Naast de stoof staat een mandje en er ligt een super schattige puppy in. "Ohh" zeg ik. Jade kijkt me verbaast aan. Wat te hel is er met jou gebeurt. Sinds wanneer geef jij om die hond. Ik glimlach. "Ik stel me open voor nieuwe dingen, nieuwe ervaringen." Zeg ik triomfantelijk.  Jade kijkt me fronsend na terwijl ik naar mijn kamer loop.

Als ik op mijn bed zot en mijn telefoon open merk ik pas hoeveel gemiste oproepen ik heb van mijn vriendengroep. De groepschat is volgestroomd met berichten. Onder andere waarom ik niet oppak. Ik draai met mijn ogen. Ik antwoord terug. Ik moet me nu ook wel een beetje focussen op mijn eigen leven en ik mag hier toch ook vrienden hebben?! Stuur ik. Ik merk dat ik een beetje aanvallend over kom. Dat merk ik ook aan de berichten die ik krijg.
Herlinde: how jong wa ebbe wij u misdaan?

Jessica: hangt mijn neus er nog aan?

Elise: fijn dat je nieuwe vrienden maakt🙂. Maar wij missen je ook. Je laat ons nooit nog iets weten.

Ik lees schuldbewust de berichten. Ik lijk Sterre we te beschermen terwijl ze haar niet eens kennen. Ik stuur snel sorry terug en leg mijn telefoon aan de oplader.

Een week later kan ik dreamcody gewoon aaien en iets lekkers geven. Ik kan het halster om doen en ermee over het erf wandelen. Ik vind het wandelen nog een beetje spannend maar Cody is heel rustig en geeft zich volledig over aan mij.  Ik ga elkedag let plezier naar Sterre en Cody toe. Ik blijf er soms eten. Het is heel gezellig. Elke dag maak ik stapjes vooruit met Cody. Ook ga ik elke morgen lee met Jade een wandeling maken met Basiel. Ik krijg steeds meer plezier in mijn nieuwe leven. Maar mijn vriendinnen beginnen me ook steeds minder te sturen. Ik antwoord meestal toch niet. Mijn leven gaat nu verder zonder hun. Het klinkt hard maar ze passen niet in het plaatje hier. Ze keren zich een beetje tegen mij en ik tegen hun. Het botst gewoon dus ik laat ze voor wat het is en maak plezier met de mensen rondom me.