𝓗𝓪𝓻𝓭 𝓛𝓞𝓥𝓔 𝓽𝓸 𝓑𝓮𝓵𝓲𝓮𝓿𝓮

{-13}

Brenda

Evet . Onu bırakıp gidicektim . Hiç istemediğim halde.

Annem ve babam... Son ettikleri kavga yüzünden annem teyzemin yanına gitmeye Edmonton' a taşınmaya karar verdi . En azından birkaç aylık . 

Babamla barışana kadar .

Umursamadığım gözyaşlarımı silmeden taksiye valizlerimi koyduktan sonra taksiye bindik .

-"Heyy sakin ol kızım . Biliyorsun temelli değil."

-"Anne.Şimdi barışsanızda gi-gitmesek olmuyor mu?Bur-burdan ayrılmak istemiyorum."

-"Babanın ne yaptığını biliyorsun kızım . Kolay kolay affedilecek bir şey değil"

-"Evet anne . O tokatı ve evden kovmasını kolay kolay affetmiyiceksin . Biliyorum . Ama ben burda , Larissa'larda kalsam?"

-"Olmaz kızım . Rahatsız etmemelisin . Hem , hem ben seni görmeden ne yaparım"

-"Ama anne"

-"Aması ne kızım ? Olmaz dedim"

-"Peki anne öyle olsun ."

-"S-sen neden istemiyosun bu kadar? Teyzeni istemiyor musun yoksa?"

-"Hayır anne .Burda o kadar güzel arkadaşlarım var ki beni buraya ç-çok ba-bağladılar b-buraya sende b-biliyosun"

-"E ee kızım anlıyorum seni . Artık yaşın gelmişti zaten"

-"E-efendim?"

-"Sevgili mi yaptın diyorum?"

-"Hayır ne alakası var anne? Hem 17 yaşımdayım."

-"Tamam işte en iyi yaşlardasın flörtlükte. Gerçekten bak . Eğer sevgilin falan olursa bana anlatabilirsin . "

-"Anne?"

-"Efendim kızım" 

-"Buyrun hanımlar geldik. 70 dolar"

Sözümün bitmesini bekleseydi ne olurdu sanki?

Arabadan idik . Valizleri aldık ve sürerek içeri girdik . 

Kontrolden geçmelerini beklemeye başldık .

-"Sözün yarım kalmıştı"

-"He?"

-"Sözün diyorum . Yarım kalmıştı"

-"Hee anne çokta önemli değildi boşver artık geldik zaten ."

Ona söylemeye daha hazır değildim .

Onu özledim . Gözümden akan yaşları annem görmesin diye siliyordum ve belli olmasın diye gülmeye çalışıyordum .

Telefonumu uçak moduna aldım ve valizlerimizi alıp uçağa doğru gittik .

Ağlamamı durduramıyorum . Şu anda Finn ne haldedir?

Düşünemiyorum bile .

Onu üzdüm hem de fazlasıyla . Çok üzdüm . Kendimi affetmek istemiyorum .

-"HEY! BRENDA!"

ses duydum . Uzun kolidorda yürüyordum . Bir şey demeden hızlıca uçağa bindim .

Ağlamam , gözümden akan yaşlar hızlanmaya başladı . Ama hepsini sildim ve oturdum . Bağırıyordu . 

Ama bileti olmadığı için almıyorladı. Birkaç saniye sonra sesler kesildi fakat gözyaşlarım hala tükenmek bilmiyordu .

Telefonumu uçak modundan geri çıktım ve ona mesaj attım .

-"Burda olman birşey değiştirmiyicek . Annem kararlı"

-"Neden ? Neden beni burda bırakıyorsun?"

-"Söyledim sana alt komşularımız şikayet etmiş diye"

Ona yalan söylemek hoşuma gitmiyor.

-"İyi de neden başka yere gidiyorsunuz? Burda ev falan satılık değil mi?"

-"Önceden almışlar annemler , ve benim daha bugün haberim oldu Finn."

Ona yalan söylemek zorundaydım .

-"Sen beni bırakıp gittin . Bu değişmiyicek Brenda. "

-"Çok özür dilerim sevgilim"

-"Bir şeyi değiştirmiyicek ."

-"Ne?"

-"Sen beni görmezden geldin . Resmen benden kaçtın Brenda . Halbu ki sevgilin olmama rağmen . Sevgililer böyle yapar mı?"

-"Ne yani benden ayrılıyorsun öyle mi?"

-"Böyle mesajla falan değil . Yüz yüze isterdim ama başka şansım yok . Evet "

-"Demekki sevgin bu kadarmış Wolfhard."

-"Beni istemeyen bir kızla daha ne kadar sevgili rolü yapabilirdim ki?"

Ona görüldü attım .Çünkü uçak kalkıyordu. Telefonumu kapattım ve kafamı annemin omzuna yasladım .

-"Kimdi o kıvırcık çocuk?"

-"Bilmiyorum."

-"Brenda diye bağırdı . Duyduk ikimizde"

-"Tanımıyorum anne . Sanki bir tek Brenda benim" dedim

Ona ağladığımı belli etmemeye çalışıyordum ne kadar belli olsada .

Gözlerimi kapattım .

Onunla ne kadar kısa bir ilişkimiz olmuştu .

Bir gün?

Mükemmel uzunlukta bir ilişki . Duyanlar evlenicez falan zannedicek .

Biliyorum , çok kısa bir süre . Ama onu sevdiğimide biliyorum .

Onun beni sevdiğinide .

Her ne kadar ayrılsakta.